maandag 5 december 2011

Jordanië - Al Hassan International

Hier is dan eindelijk mijn blogje, vanuit Nederland, over mijn trip en mijn toernooi in Jordanië! Na mijn goede week van training in Qatar, had ik erg veel zin om mijn wat mindere prestatie in Qatar recht te zetten.

Amman


De trip begon niet helemaal perfect helaas, bij aankomst in Amman wilde ik namelijk wat geld pinnen.      Maar na het invoeren van mijn pas, mijn code en het bedrag dat ik op wilde nemen, besloot de machine dat het een veel beter idee was om mijn pas te houden in plaats van mij mijn geld te geven. Even schrikken dus... Gelukkig zat de bank vrij dichtbij, namelijk aan de andere kant van de straat. Ik ernaartoe, uitgelegd dat mijn pas ingeslikt was en dat ik deze toch graag terug zou willen hebben. Het eerste wat de meneer vraagt: "You have ABN card??". Ja dus, die heb ik (beter gezegd had ik...). Nou blijkt dat de ATM's van de ARAB Bank alle ABN pasjes inslikken...!!! Dus een tip voor reizigers naar het midden oosten die bij de ABN Amro zitten, gebruik geen ARAB Bank ATM! Gelukkig kon de man mijn pasje weer terug halen en na een valse start kon mijn trip in Jordanie dan echt beginnen.

Jordanie dus, beter gezegd Amman, waar wij squashers al niet terechtkomen... Na een taxi rit van ongeveer een uur, waren wij (Elvinn Keo, een Maleisier waar ik dit hele toernooi bij op de kamer zit, en ik) bij ons hotel. De volgende dag gingen wij ons eerste balletje slaan op de banen waar het toernooi werd gespeeld. Nadat wij aan de mensen van de receptie gevraagd hadden hoe wij het beste naar het centrum konden gaan en ons verteld werd dat het wel te lopen was gingen wij op pad. Na ongeveer 35 minuten gelopen te hebben dachten wij de plek bereikt te hebben en in het sportcentrum waren inderdaad squashbanen, maar Elvinn en ik hadden er toch een hard hoofd in dat dit juist was. Het is alleen vrij lastig communiceren, aangezien de meeste mensen in Jordanie geen Engels kunnen, en ik heb zelf altijd wel weekje nodig voor mijn Arabisch weer op zijn normale niveau is... Maar ons gevoel bleek te kloppen, we zaten verkeerd en na wat gebrekkige aanwijzingen (laat ik het zo zeggen, als zij left zeggen en je rechterhand aanwijzen heb je er al meteen niet heel veel vertrouwen in deze aanwijzingen...) en nog eens 45 minuten lopen waren wij eindelijk bij het centrum!

 Na welkom geheten te zijn door de organisator, die zowaar een aantal woordjes Engels sprak, de baan opgegaan. We konden nog niet op de wedstrijdbanen, aangezien deze nog beplakt en geverfd werden... Een ander baantje werd het dus en Elvinn en ik hielden ons hart vast als de andere banen hetzelfde zouden zijn. Er zaten gaten in de zijmuur, de baan was spekglad (ijzers zouden van pas komen) en tot overmaat van ramp hadden wij ons opgesloten aangezien de deur niet van binnen uit open kon!!! Na wat geroep, werd de deur gelukkig open gedaan en hebben wij een klein uurtje rustig aan getraind met een open deur! Er was toch nog goed nieuws, ik kreeg namelijk van de organisator te horen dat ik door een uitvaller in het hoofdtoernooi terechtgekomen was, erg mooi dus en dat gaf nog een dagje om te wennen aan de banen!

De tweede dag werd het centrum al na 35 minuten gevonden en konden we oefenen op de glazen baan waar ook de wedstrijden op gespeeld zouden worden. Deze was gelukkig niet glad en was zelfs vrij lekker om op te spelen, alhoewel de zijmuren erg doorzichtig waren en het daardoor soms lastig te zien was (gelukkig heb ik eindelijk mijn lenzen!).


Tribune van de glazen baan!

De derde dag was het dan eindelijk zover, ik mocht mijn wedstrijd spelen. Ik speelde tegen Mazen Hesham Ga Sabry uit Egypte. Dit beloofde een pittig potje te worden en dat werd het uiteindelijk ook. Hij begon de wedstrijd goed, snel, hoog tempo, maar ik kon redelijk bij blijven en het ging gelijk op tot 6-6. Helaas liep hij daarna weg en won hij deze game met 11-6. Zelfde verhaal voor de tweede, gelijk op tot 7-7, waarna hij weer wegliep naar 11-7. De derde ging in het begin erg goed. Ik kwam 9-4 voor, toch kwam hij weer terug en na game en matchballs over en weer wist ik deze game toch naar mij toe te trekken met 15-13. De vierde begon hij echter erg goed, ik maakte ook wat onnodige foutjes en kon het gat dat hij geslagen had helaas niet meer dichten. Deze verloor ik met 11-4 en de wedstrijd dus met 3-1. Erg jammer, maar ik was een stuk minder teleurgesteld dan in Qatar, aangezien ik gewoon goed had gespeeld. Zeker er zitten nog veel punten in die verbeterd kunnen worden, maar overall toch tevreden met de wedstrijd. Het bleek ook geen schande te zijn om van Mazen te verliezen aangezien hij daarna de nr 4 en nr 1 van de plaatsinglijst uitschakelde en pas in de finale verloor.

Het toernooi zat er op en 's avonds werden we door de organisator meegenomen voor een traditioneel Arabisch diner. Dit was echt fantastisch. Ik heb zelden zoveel eten op een tafel gezien en het was ook heerlijk. Wanneer je denkt dat het eten voorbij is kwamen er weer nieuwe schalen met nieuw eten op tafel erg leuke ervaring en heb heerlijk gegeten (jawel met de handen...!). Dit was wel even wennen trouwens, een van de eerste keren dat Elvinn en ik ergens gingen eten, was echt in een lokaal eettentje. Na besteld te hebben door een plaatje aan te wijzen (aangezien alles in het arabisch was, en zoals gezegd mijn arabisch niet geheel vloeiend is...) kregen we als bestek een lepel. Ik dacht toch echt dat ik een halve kip had besteld... En ja hoor, ik kreeg inderdaad een halve kip met rijst. Maar hoe die te eten met een lepel... Na proberen duidelijk te maken dat ik graag een mes en vork wil, wordt ik meegenomen naar een hoekje waar de ober mij een kraan aanwijst! Duidelijk...

Verder nog een heel leuke trip gehad in Amman, nog twee dagen goed getraind, nog wat gezien van Amman zelf en daarna zat het er alweer op en mocht ik mij opmaken voor mijn trip naar huis, die vrij pittig was. Als jullie mijn twitter of facebook een beetje hebben gevolgd, dan hebben jullie dit al een beetje meegekregen, maar voor degenen die dat niet hebben gedaan, ik vloog terug van Amman, naar Abu Dhabi, naar Doha, naar Frankfurt en daarna 27 uur later, eindelijk in Amsterdam! Maar goed, weer flink wat beleeft tijdens deze vluchten, tijdens de eerste vlucht bijvoorbeeld kwamen er opeens drie valken het vliegtuig binnen (wel met kap op en op de arm van drie arabieren maar toch..!!)!

Flinke trip dus, maar het squashen gaat door, zo mocht ik zaterdag twee competitiepotjes in Duitsland spelen (twee x 3-0 winst). Nu ben ik eventjes thuis om op 19 december te vertrekken voor mijn laatste toernooi van het jaar in Praag!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten