Jordanië - Al Hassan International

Hier is dan eindelijk mijn blogje, vanuit Nederland, over mijn trip en mijn toernooi in Jordanië! Na mijn goede week van training in Qatar, had ik erg veel zin om mijn wat mindere prestatie in Qatar recht te zetten.



Amman





De trip begon niet helemaal perfect helaas, bij aankomst in Amman wilde ik namelijk wat geld pinnen.      Maar na het invoeren van mijn pas, mijn code en het bedrag dat ik op wilde nemen, besloot de machine dat het een veel beter idee was om mijn pas te houden in plaats van mij mijn geld te geven. Even schrikken dus... Gelukkig zat de bank vrij dichtbij, namelijk aan de andere kant van de straat. Ik ernaartoe, uitgelegd dat mijn pas ingeslikt was en dat ik deze toch graag terug zou willen hebben. Het eerste wat de meneer vraagt: "You have ABN card??". Ja dus, die heb ik (beter gezegd had ik...). Nou blijkt dat de ATM's van de ARAB Bank alle ABN pasjes inslikken...!!! Dus een tip voor reizigers naar het midden oosten die bij de ABN Amro zitten, gebruik geen ARAB Bank ATM! Gelukkig kon de man mijn pasje weer terug halen en na een valse start kon mijn trip in Jordanie dan echt beginnen.

Jordanie dus, beter gezegd Amman, waar wij squashers al niet terechtkomen... Na een taxi rit van ongeveer een uur, waren wij (Elvinn Keo, een Maleisier waar ik dit hele toernooi bij op de kamer zit, en ik) bij ons hotel. De volgende dag gingen wij ons eerste balletje slaan op de banen waar het toernooi werd gespeeld. Nadat wij aan de mensen van de receptie gevraagd hadden hoe wij het beste naar het centrum konden gaan en ons verteld werd dat het wel te lopen was gingen wij op pad. Na ongeveer 35 minuten gelopen te hebben dachten wij de plek bereikt te hebben en in het sportcentrum waren inderdaad squashbanen, maar Elvinn en ik hadden er toch een hard hoofd in dat dit juist was. Het is alleen vrij lastig communiceren, aangezien de meeste mensen in Jordanie geen Engels kunnen, en ik heb zelf altijd wel weekje nodig voor mijn Arabisch weer op zijn normale niveau is... Maar ons gevoel bleek te kloppen, we zaten verkeerd en na wat gebrekkige aanwijzingen (laat ik het zo zeggen, als zij left zeggen en je rechterhand aanwijzen heb je er al meteen niet heel veel vertrouwen in deze aanwijzingen...) en nog eens 45 minuten lopen waren wij eindelijk bij het centrum!

 Na welkom geheten te zijn door de organisator, die zowaar een aantal woordjes Engels sprak, de baan opgegaan. We konden nog niet op de wedstrijdbanen, aangezien deze nog beplakt en geverfd werden... Een ander baantje werd het dus en Elvinn en ik hielden ons hart vast als de andere banen hetzelfde zouden zijn. Er zaten gaten in de zijmuur, de baan was spekglad (ijzers zouden van pas komen) en tot overmaat van ramp hadden wij ons opgesloten aangezien de deur niet van binnen uit open kon!!! Na wat geroep, werd de deur gelukkig open gedaan en hebben wij een klein uurtje rustig aan getraind met een open deur! Er was toch nog goed nieuws, ik kreeg namelijk van de organisator te horen dat ik door een uitvaller in het hoofdtoernooi terechtgekomen was, erg mooi dus en dat gaf nog een dagje om te wennen aan de banen!

De tweede dag werd het centrum al na 35 minuten gevonden en konden we oefenen op de glazen baan waar ook de wedstrijden op gespeeld zouden worden. Deze was gelukkig niet glad en was zelfs vrij lekker om op te spelen, alhoewel de zijmuren erg doorzichtig waren en het daardoor soms lastig te zien was (gelukkig heb ik eindelijk mijn lenzen!).



Tribune van de glazen baan!



De derde dag was het dan eindelijk zover, ik mocht mijn wedstrijd spelen. Ik speelde tegen Mazen Hesham Ga Sabry uit Egypte. Dit beloofde een pittig potje te worden en dat werd het uiteindelijk ook. Hij begon de wedstrijd goed, snel, hoog tempo, maar ik kon redelijk bij blijven en het ging gelijk op tot 6-6. Helaas liep hij daarna weg en won hij deze game met 11-6. Zelfde verhaal voor de tweede, gelijk op tot 7-7, waarna hij weer wegliep naar 11-7. De derde ging in het begin erg goed. Ik kwam 9-4 voor, toch kwam hij weer terug en na game en matchballs over en weer wist ik deze game toch naar mij toe te trekken met 15-13. De vierde begon hij echter erg goed, ik maakte ook wat onnodige foutjes en kon het gat dat hij geslagen had helaas niet meer dichten. Deze verloor ik met 11-4 en de wedstrijd dus met 3-1. Erg jammer, maar ik was een stuk minder teleurgesteld dan in Qatar, aangezien ik gewoon goed had gespeeld. Zeker er zitten nog veel punten in die verbeterd kunnen worden, maar overall toch tevreden met de wedstrijd. Het bleek ook geen schande te zijn om van Mazen te verliezen aangezien hij daarna de nr 4 en nr 1 van de plaatsinglijst uitschakelde en pas in de finale verloor.

Het toernooi zat er op en 's avonds werden we door de organisator meegenomen voor een traditioneel Arabisch diner. Dit was echt fantastisch. Ik heb zelden zoveel eten op een tafel gezien en het was ook heerlijk. Wanneer je denkt dat het eten voorbij is kwamen er weer nieuwe schalen met nieuw eten op tafel erg leuke ervaring en heb heerlijk gegeten (jawel met de handen...!). Dit was wel even wennen trouwens, een van de eerste keren dat Elvinn en ik ergens gingen eten, was echt in een lokaal eettentje. Na besteld te hebben door een plaatje aan te wijzen (aangezien alles in het arabisch was, en zoals gezegd mijn arabisch niet geheel vloeiend is...) kregen we als bestek een lepel. Ik dacht toch echt dat ik een halve kip had besteld... En ja hoor, ik kreeg inderdaad een halve kip met rijst. Maar hoe die te eten met een lepel... Na proberen duidelijk te maken dat ik graag een mes en vork wil, wordt ik meegenomen naar een hoekje waar de ober mij een kraan aanwijst! Duidelijk...

Verder nog een heel leuke trip gehad in Amman, nog twee dagen goed getraind, nog wat gezien van Amman zelf en daarna zat het er alweer op en mocht ik mij opmaken voor mijn trip naar huis, die vrij pittig was. Als jullie mijn twitter of facebook een beetje hebben gevolgd, dan hebben jullie dit al een beetje meegekregen, maar voor degenen die dat niet hebben gedaan, ik vloog terug van Amman, naar Abu Dhabi, naar Doha, naar Frankfurt en daarna 27 uur later, eindelijk in Amsterdam! Maar goed, weer flink wat beleeft tijdens deze vluchten, tijdens de eerste vlucht bijvoorbeeld kwamen er opeens drie valken het vliegtuig binnen (wel met kap op en op de arm van drie arabieren maar toch..!!)!



Flinke trip dus, maar het squashen gaat door, zo mocht ik zaterdag twee competitiepotjes in Duitsland spelen (twee x 3-0 winst). Nu ben ik eventjes thuis om op 19 december te vertrekken voor mijn laatste toernooi van het jaar in Praag!

Qatar - Ali Bin Ali Open!

Zo begint de winter in Nederland en is het sochtends vroeg 2 graden en zo sta je 10 uur later met je winterjas en trui in Doha waar het een graadje of 30 is! Kleine omschakeling dus, maar om nou te zeggen dat deze heel vervelend was...!!!

Ja zoals je kan lezen zat ik afegelopen week in het warme Qatar en bevind ik mij nu in Amman, Jordanie, waar het iets kouder is, maar met zijn 17 tot 20 graden en strakbaluwe lucht nog steeds vrij aangenaam! Maar goed, deze blog gaat over mijn trip in Qatar, dus over de verhalen uit Jordanie mogen de liefhebbers nog een weekje wachten!

Qatar, beter gezegd Doha, dus. Waar squash je soms naar toe brengt! Tommy Berden had voor mij geregeld dat ik bij een van de grootste legendes van de squashwereld mocht verblijven, namelijk Geoff Hunt, houder van 4 wereldtitels en 8 Britsh Open titels en nr 1 van de wereld in de jaren 1975-1980! Geoff is coach van het Aspire project in Qatar samen met Dan Jenson voormalig nr 5 van de wereld. Geen slechte basis dus!

Het toernooi begon na een dag en ik had in de eerste ronde vand e kwalificatie een bye. In de tweede ronde mocht ik tegen Fallah Mohamed spelen uit Koeweit. Dit was helaas niet een van mijn betere wedstrijden. Ikkwam eigenlijk nooit in mijn spel, was vooral in het begin vrij zenuwachtig, waardoor het bewegen niet heel vloeiend ging en het slaan ook niet om naar huis te schrijven was (ookal doe ik dat nu wel...).

Het enige waar ik tevreden over was, was mijn vechtersmentaliteit, ondanks dat ik eigenlijk de gehel wedstrijd achter stond en nooit lekker in mijn vel zat, nooit mijn eigen spel speelde en altijd heel gehaast speelde wist ik mij steeds in de wedstrijd terug te knokken. Zo kwam ik van 1-0 achter en 9-6 acter in de tweede toch terug naar 1-1, kwam ik weer terug van 2-1 achter naar 2-2 en stond ik ook in de vijfde 9-5 achter maar kwam ik terug tot 9-9 om het uiteindelijk to ch weer weg te geven met 12-10 in de vijfde na 71 minuten gespeeld te hebben. Ik was dan ook zeeeeer teleurgesteld, mede omdat ik nooit echt lekker aan het spelen was...

Maar goed, gedane zaken nemen geen keer en ik zat nog vijf dagen in Qatar voordat ik naar Jordanie zou gaan voor mijn tweede toernooi in het midden oosten. Als je dan verblijft bij twee grote voormalige profspelers zijn er gelukkig ergere dingen. Ik mocht namelijk met GEoff en Dan meetrainen met de Aspire kids in het Aspire complex. Dit is een complex, dat je fantasie te boven gaat. Het is echt extreem groot, alle faciliteiten zijn aanwezig, even een voorbeeld, de squashers in het programma, 10 stuks, hebben de beschikking over Geoff Hunt, Dan Jenson, een sportpsycholoog, voedingsdeskundige, privefysio, massage behandelingen, personal trainers, fysieke trainers, regelaars (die zeggen waar ze naartoe moeten, wanneer ze moeten bidden, zorgen dat ze op tijd komen) en meer. Er zijn vier volledig uitgeruste fitnesszalen, die zeer zeer zeer groot zijn. Ze hebben de beschikking over een vaste glazen baan, hetzelfde type dat gebruikt werd tijdens het WK in Rotterdam en alles wordt betaald. Aspire is ook een leerinstituut, dus de jongens pendelen van hun lessen naar de trainingen en weer terug. Kost en inwoning allemaal betaald! En dit is niet de engie sport die werd beoefend in Aspite, zo is er een indooratletiekbaan, volledig uitgerust, en daar is ook de WK indoor atletiek gehouden vorig jaar. Een indoor voetbalveld en een sutk of 10 voetbalvelden buiten, zwembaden, boksringen, zaalvoetbalzalen, gymnastiek, tafeltennis, en nog een stuk sporten die ik vergeet. Maar om dus een klein inzicht te geven, het was GROOT en LUXE en NIEUW! Ik heb dan ook goed getraind en veel bruikbare tips gehad van zowel Geoff als Dan. Hele mooie ervaring.

Naast het squash ook nog wat sightseeing gedaan, en Qatar is inderdaad wat je ervan verwacht, laat ik het zo zeggen, niks is te gek en bigger is better! Vooral de shopping malls zijn extreem in alle opzichten. Extreem groot, maar ook over the top. Zo waren in twee shopping malls een indoor ijsbaan. Kon je in een mall een trip in een gondel maken, zitten er bioscopen met Imax in, is een Italiaanse stad na gebouwd ala het Bellagio (shopping mall grappig genoeg ook daarna vernoemd: Villagio). Dan ook maar even de auto's noemen, ik heb zelden in mijn leven zoveel en zulke grote auto's gezien. Four wheel drives zijn een must om een of andere reden en als hij niet minimaal 5 metere lang is hoor je er niet bij (tenzij je een lambourghini of ferrari rijd uiteraard)! Aangzien de benzine 1 Qatarti real kost (0,20 cent) is dat iig niet iets om in overweging te nemen als je een auto koopt!

Verder nog samen met Geoff en Dan gegolfd, erg warm, en ik heb zeker nog wat oefening nodig en ben ik met Geoff op een jeep safari door de woestijn gegaan. Dit was echt een ervaring. Met een four wheel drive (niet anders verwacht) rijd je door de woestijn, over zandduinen, wat je af en toe echt een achtbaangevoel geeft. de meest stijle, schuine en moeilijkste bochten worden genomen ove rhet zand, met extreem veel geschud en meer schuin hangen in de auto dan gewoon recht zitten als gevolg. Een echte ervaring! En wat een rust in de woestijn, heerlijk en heel mooi!

Nou dat was het weer, de week in Qatar is voorbijgevlogen, en ik hoop jullie zo weer een beetje up to dat gehouden te hebben. Ik zit zoals gezegd nu in Jordanie waar mijn trip heel goed begon met het inslikken van mijn pinpas, maar zoals gezegd vertel ik jullie dat allemaal in mijn volgende blog! Vandaag trouwens te horen gekregen da tik in het hoofdtoernooi zit door een withdrawal, dus dat ik mooi! Zaterdag speel ik mijn eerste pot, wish me luck!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

P.S. foto's volgen wanneer ik weer thuis ben!

Wereldkampioenschappen Squash

Zoals vorige week gemeld, stond afgelopen week voor mij geheel in het teken van de Wereldkampioenschappen squash die van 28 oktober t/m 6 november wordt gehouden. In het begin van de week heb ik nog goed getraind, onder meer een pittige bokssessie en een zware pressuresessie van Ronny om ervoor te zorgen dat ik volledig klaar was voor mijn wedstrijd vrijdag.

De voorbereiding voor vrijdag was gedaan, maar ik moest eerst nog op de woensdagavond competitie spelen. Ook dit kwam goed uit in de planning naar het WK, nog een kleine generale als het ware! En mijn potje beloofde een lastige te worden, aangezien ik tegen Rene Mijs mocht aantreden. Ik heb pas een keer eerder van Rene gewonnen en ontelbare malen verloren, dus een pittige potje was gegarandeerd. Dit bleek het ook te worden. Ik verloor de eerste game met 11-8 na een slordig begin van mijn kant, met veel te veel fouten waardoor hij deze game vrij eenvoudig naar zich toe kon trekken. Game twee was geheel omgekeerd, ik kon deze goed domineren en trok hem vrij eenvoudig naar mij toe met 11-2. De derde was close all the way. Ik kreeg mijn eerste gamebal op 10-9 en uiteindelijk wist ik de game op mijn tweede gamebal te pakken (12-10). De vierde game ging wederom gelijk op, maar vanaf 7-7 kon ik weglopen met de game en de winst (11-8). Erg blij met deze zege, had redelijk gespeeld, maar belangrijker was dat ik mij goed voelde, zowel fysiek als mentaal. Had het gevoel dat ik er nu echt klaar voor was vrijdag! Helaas had het team wel verloren, met 10-6. Michael Fetini verloor 3-2 van Gabor Marges en Bart Ravelli verloor 3-1 van Piedro Schweertman.

Dan was eindelijk de dag aangebroken van mijn debuut op het WK. Toch wel een beetje spannend! Ik mocht aantreden tegen Julien Balbo, een Fransoos, voormalig nr 30 van de wereld en op het moment vertoevend rond plaats 65. Beloofde een zware opgave te worden, maar zoals gezegd voelde ik mij goed en was ik er echt klaar voor om mijn wedstrijd te spelen. Het begin van de wedstrijd ging redelijk gelijk op, allebei waren wij een beetje elkaar aan het aftasten. Vanaf 4-4 wist Julien echter weg te lopen bij mij en won hij de game met 11-6. Hetzelfde gold eigenlijk voor de tweede game. Ik zat goed in rally's over het algemeen, maar kon deze niet naar mij toetrekken. Hij domineerde mij grotendeels en won deze game met 11-5. In de derde game begon het harde werekn van de eerste twee games zijn tol te eisen op de precisie van mijn shots. Deze werden losser en losser wat ervoor zorgde dat hij zijn shots makkelijker kon gaan slaan en ik hem helemaal niet meer onder druk kreeg. Deze verloor ik met 11-2. Vrij kansloos dus verloren helaas. Hij was eigenlijk op het moment op elk onderdeel nog een maatje te groot voor mij. Ik was over de eerste twee games redelijk tevreden, alleen de laatste game was eigenlijk nog te zwak. Toch vond ik het een geweldige ervaring om het WK te mogen spelen, en heeft het mij alleen maar meer gemotiveerd om nog verder te verbeteren! Nu volle bak trainen voor de komende drie weken, voordat ik op mijn volgende trip ga. Deze zal gaan naar Qatar en Jordanie!

Ill keep you informed!

Leinster Open

Na twee weken waarin ik niet of nauwelijks thuis ben geweest, ben ik nu weer even op het nest. En vandaar dat ik ook weer even de tijd heb om een klein blogje te schrijven!

Om te beginnen was ik een dag of drie weg voor competitie in Zwitserland, waar ik speel voor de Pilatus Panda's (juist de Panda's, volgens mij een van de redenen dat ik voor het team gevraagd ben ;-) ) Dit is het tweede seizoen dat ik voor ze speel en het is altijd erg leuk om daar te spelen. Ik moet eerlijk zeggen dat het wel een speciaal gevoel is wanneer je ingevlogen wordt om een competitiewedstrijd te spelen en geef dan ook altijd 200%. Bij de Panda's speel ik op nr 1, wat in Zwitserland garant staat voor goede zware potten. Zo speelde ik de eerste dag tegen de Duitser Rudi Rohrmuller, die ik in 4 zware sets helaas net verloor. De tweede dag mocht ik tegen Fransman Mathieu Castagnet (WR# 45), deze verloor ik 11-5 11-7 11-7. Ondanks de twee verliespartijen toch tevreden met hoe ik daar gespeeld heb (en het team verzekerde dat ondanks dat ik 2x verloor ik toch nog wel een keertje mocht komen!).
Zaterdag naar huis gevlogen, om mijn moeders verjaardag te vieren. Erg gezellig, maar toch wel pittig zo na een hele dag reizen!

De maandag mocht ik alweer weg naar mijn tweede PSA van het seizoen, ditmaal in Dublin, Ierland. Aangezien mijn eerste PSA niet super (lees slecht) was gegaan, was ik van plan om het nu beter te doen en mijn goede spel van de afgelopen weken sterkte deze gedachte.

Mijn eerste wedstrijd was tegen een Noord- Ier, Connor O'Hare en deze won ik met 3-0 (11-8 11-8 11-6). Niet helemaal tevreden met hoe ik had gespeeld, maar een win is een win. Nooit extreem in de problemen gekomen, dus toch een goed potje om erin te komen.

Mijn tweede wedstrijd was tegen de nr. 2 geplaatst in de kwalificatie Steven London. Ik heb tegen hem gespeeld in mijn allereerste internationaal toernooi ooit, de Kent Junior Open in Engeland, onder 11 jaar! Toen verloor ik van hem in de finale. Ik begon de wedstrijd vrij goed, domineerde het spel en won de eerste twee games dan ook vrij eenvoudig met 11-7 en 11-4. Daarna werd ik echter te ongeduldig en wilde ik te snel scoren. Hierdoor en ook omdat hij beter begon te spelen verloor ik de volgende twee games met 11-8 en 11-7. Ik baalde flink van mijn eigen spel en na wat tips van Sebastiaan Weenink, was ik gelukkig toch weer in staat om mijn spel van de eerste twee games te herpakken. Ik maakte de rally's langer en ging alleen voor de shots wanneer dit kon. Dit resulteerde in een 11-6 winst van de vijfde game en een plek in het hoofdtoernooi voor mij! Blij met de win, maar niet helemaal met hoe ik een vrij eenvoudige wedstrijd toch liet veranderen in een zware vijfsetter.

In het hoofdtoernooi moest ik wederom tegen Geoffrey Demont, door wie ik in Barcelona zo op mijn kloten heb gekregen. De eerste twee games waren vrij lang, maar werden grotendeels door Geoffrey gedomineerd, die mij weinig kans gaf om het spel te maken. Hij speelde erg geod, maar ik had ook het gevoel dat hij goed kon spelen doordat mijn ballen niet helemaal scherp genoeg waren om het echt lastig te maken voor hem. Toch moeten deze twee games hem veel kracht gekost hebben, want de derde game kon ik vrij eenvoudig naar mij toetrekken. In de vierde was het een stuk closer. Tot 7-6 voor mij ging het gelijk op, maar daarna speelde hij vijf goede rally's en was de game en de wedstrijd voor Geoffrey. Ik baalde wel een beetje van deze pot. Er zat wellicht meer in en ik had zeker het gevoel dat als ik de vierde had gepakt, dat ik de wedstrijd naar mij toe had kunnen trekken aangezien hij er aardig doorheen zat. Maar het mocht niet zo zijn. Tochwas het al een stuk beter dan in Barcelona en was ik blij met het feit dat ik mij had gekwalificeerd voor het toernooi en hoe ik fysiek en mentaal wedstrijden naar mij toe heb kunnen trekken.

De laatste paar dagen in Dublin doorgebracht met trainen met Sebastiaan, wat geen straf was. De club was superdeluxe. Het was namelijk een echte herenclub. Echt eentje waar je lid van moet zijn om binnen te mogen komen en die van alle gemakken voorzien was. Van warme handdoeken bij de douche, tot een zwembad, stoombad, sauna, fitness, drie restaurants, leeskamer, terras en weet ik veel wat nog meer. Het was een echte ouwe lullen club (ja letterlijk en figuurlijk!) waar je je af en toe afvroeg hoe deze mannen nog konden sporten, aangezien lopen ze al vrij moeilijk af ging!

Grappig was dat je overal ook kledingvoorschriften had. Zo mag je op de baan alleen maar wit dragen, zijn spijkerbroeken zelfs al niet toegestaan in het minst luxe restaurant/bar en voor de echt luxe plekken kon je alleen met blazer/colbert naar binnen. Gelukkig werd voor ons squashers overal een uitzondering gemaakt, en vielen wij ergens zelden meer uit de toon dan op deze club!

Nu ben ik weer eventjes thuis dus en mag ik als klap op de vuurpijl aanstaande vrijdag spelen in de kwalificatie tijdens de Wereldkampioenschappen Squash! Alle hulp is welkom, dus heb je tijd en zin, kom mij aanmoedigen!!!!!!!!

Een week om te onthouden!!

Na de teleurstellingen van vorige week, was ik om eerlijk te zeggen flink down. Ik had namelijk zulke hoge verwachtingen van mijzelf gehad na mijn goede voorbereiding en mijn slechte prestatie in Barcelona was echt even een flinke tik die ik te verwerken heb gekregen. Vertrouwen was ver te zoeken, ik was snel geprikkeld en mijn lichaam haperde ook lichtjes na de vier potjes die ik op de zaterdag had gespeeld. Na Barcelona heb ik een aantal sessie gehad met de Nederlandse selectie, zowel individueel als in groepsverband en daarin kwam ook duidelijk naar voren at ik niet helemaal lekker in mijn vel zat. Ronny Vlassaks, de Nederlandse bondscoach, en ik hebben het hier ook over gehad. Uiteindelijk is het hem gelukt om mij weer wat positiever te laten denken en Barcelona als het ware te vergeten. Dit was ook zeker nodig aangezien de playoffs voor de wildcard voor het hoofdtoernooi van de wereldkampioenschappen deze week werden gehouden!

Maar eerst hadden wij nog een eredivisiewedstrijd. Meersquashheroes vs. Squash Maastricht. Ik mocht spelen tegen Tom Hoevenaars, waar ik mijn eerste potje al op 10 jarige leeftijd tegen speelde en samen hebben wij ook alle jeugdselecties doorlopen. Dat we elkaars spelletje aardig kennen is dus een kleine understatement! Tom is echter nu anderhalf jaar gestopt met full time squash en dat was te merken. Ondanks dat hij nog steeds zeer goed kan squashen, kon hij het fysiek niet goed aan. Ik won mijn wedstrijd daardoor ook zonder al te veel problemen met 3-0. Doordat Bart en Nathalie ook alletwee hun wedstrijden wonnen met 3-0, was de eerste overwinning voor de Meersquashheroes van het seizoen een feit! Goed voor het vertrouwen, aangezien Bart en ikzelf de volgende dag de playoffs mochten spelen.

Ik mocht mijn eerste potje spelen tegen Sebastiaan Weenink. Sebastiaan is wederom een speler die ik al erg lang ken van de junioren, maar aangezien hij een jaartje ouder is dan ik hebben wij nooit samen Nederland vertegenwoordigd. Sebas heeft, net als ik, besloten om na zijn studie het te gaan proberen als professioneel squasher. De wedstrijd werd gespeeld in Rotterdam, op een baan met een lagere tin. Dit komt zowel Sebas zijn spel ten goede, als mijn spel, aangezien wij beiden ervan houden om aanvallend te spelen. Doordat ik volgens mij nog nooit van Sebas heb gewonnen (al zegt Sebas dat ik een keer van hem heb gewonnen toen ik 11 was…) en doordat mijn vertrouwen in mijn spel niet erg hoog was ging ik zonder al te hoge verwachtingen de wedstrijd in. Mijn doel was om mijn vertrouwen te herwinnen en positief te blijven tijdens de gehele wedstrijd. De eerste game begon vrij close, maar vanaf 6-6 kon ik vrij snel doorstomen na een 11-7 winst. De tweede game werd ik compleet gedomineerd door Sebas. Hij stond op de T en ik kreeg hem er met geen mogelijkheid vanaf. Ondanks dat bleef ik in de rallies hangen, in de wetenschap dat hem veel kracht moest kosten om zo te spelen. Desondanks won hij deze game met 11-3. De derde game begon hetzelfde, Sebas domineerde en kwam met 4-1 voor te staan. Maar vanaf dat moment, raakte hij langzaamaan de controle over de T kwijt en kon ik steeds vaker voor hem komen en het spel domineren. Ik kwam voor te staan met 7-4 en liet deze voorsprong niet meer lopen, 11-8 voor mij. De vierde game ging eigenlijk over en weer. Sebas wist deze uiteindelijk met 11-8 naar zich toe te trekken. In de vijfde game begon ik erg sterk en kwam ik meteen met 5-0 voor te staan. Sebas kwam nog terug tot 5-3, maar vanaf dat moment wist ik door te stoten en de game met 11-5 te winnen en de wedstrijd dus met 3-2. Dit was een van mijn beste wins sinds ik mij volledig richt op squash en hij kon ook op geen beter moment komen! Mijn teleurstellingen van de vorige week waren in een klap verdwenen en mede omdat de overwinning erg onverwacht was, liep ik de hele dag met een big smile (jaja, nog ‘bigger’ dan normaal!) op mijn gezicht!

Maar ik was er nog niet. Ik moest namelijk ’s avonds alweer spelen tegen Piedro Schweertman. Taak was dus om mij hier weer op te focussen en niet al happy te zijn met de overwinning op Sebas. Ik had uiteindelijk nog niets namelijk. De wedstrijd was goed. Ik stond goed te spelen, de rally’s waren erg lang, op hoog tempo, maar met een zeer scherpe Piedro die niets kado gaf en waar hij de punten wel wist te scoren, lukte mij dat niet. Piedro was daardoor te sterk voor mij en won de wedstrijd 3-0, 11-6 11-5 11-7. Toch was ik ook tevreden met deze wedstrijd. Een dag als deze had ik erg hard nodig, mijn vertrouwen was in een keer weer herwonnen, en ook fysiek hield ik het vrij eenvoudig, wat ook een enorme eyeopener was! De wildcard niet gewonnen, maar nu gaan we maar knallen tijdens de kwalificatie van de WK!

Om een drukke week af te sluiten had ik ook nog een Dunlop toernooi gepland staan bij Meersquash. Mijn eerste wedstrijd won ik vrij eenvoudig van Karel Huisman met 3-0, waarna ik wederom tegen Piedro mocht aantreden. Deze wedstrijd was een stuk closer dan donderdag. Ik won de eerste game met 12-10, verloor de tweede met 11-6. Speelde daarna aan het einde van de derde game squash van een niveau dat ik niet vaak heb bereikt en won deze game daardoor ook met 11-6, maar verloor deze wedstrijd uiteindelijk toch nog met twee keer 11-7. So close yet so far…. Ondanks dat ik donderdag geen aanspraak maakte op de overwinning en ik deze keer extreem dichtbij was, was ik toch zeer teleurgesteld. Ik had namelijk het gevoel dat ik deze wedstrijd had moeten winnen en hem uit mijn handen heb laten glippen. Maar na veel positieve berichten gehoord te hebben kon ik mij toch neerleggen bij mijn nederlaag.

Al dat squash de hele week had er wel flink ingehakt en ik was na de wedstrijd tegen Piedro zowel mentaal als fysiek compleet gesloopt. Tijd om te rusten was er echter niet. Ik moest namelijk binnen het uur alweer spelen voor plaats 3 tegen Kim Are Killingborg. Ik was compleet uitgeput en kon het nauwelijks opbrengen om op de baan te gaan en verloor de eerste game kansloos met 11-4. Ik heb geen idee hoe ik het voor elkaar kreeg om de tweede game te winnen (11-8), maar de derde game ging weer verloren met 11-8. ondanks dat ik helemaal leeg was, wilde ik ook niet verliezen en besloot ik nog een laatste push te geven. Ik ging zeer aanvallend spelen, elke opening die ik kreeg probeerde ik te pakken en dit lukte wonder boven wonder extreem goed. Ik domineerde de vierde en vijfde game met goed squash, en wist Kim compleet uit zijn ritme te halen. Alles wat ik probeerde viel goed en dit resulteerde in winst van de vierde met 11-1 en vijfde met 11-2! Ik was compleet leeg na deze wedstrijd maar ook zo voldaan, omdat ik desondanks toch de win naar mij toe heb weten te trekken en eigenlijk ook doordat mijn laatste twee games wederom van zeer hoog niveau waren.

Zoals je ziet gaat het er soms apart aan toe. Zo was vorige week een week om snel te vergeten. Dit is echter in een week compleet omgedraaid. De overwinning op Sebas is waarschijnlijk een van mijn beste overwinning ooit en daarnaast ben ik zelden zo dichtbij geweest bij Piedro, die toch erg goed in vorm is. Vandaar de titel ook: Een week om nooit meer te vergeten. Hoe slecht het soms ook gaat, het kan in een keer omslaan!!! Hard work pays off (en het was heerlijk om dit ook eens met echte resultaten bevestigd te zien worden)!

CIAO!

Een week om snel te vergeten!

Na mijn goede toernooi in Luxemburg, keek ik erg uit naar mijn eerste PSA toernooi van het seizoen in Barcelona. Vastbesloten om wederom een goed resultaat te halen, vertrok ik zondag naar het vliegveld. Ik vloog met Vueling, en meteen een kleine opmerking, ik heb zelden zo weinig beenruimte gehad als tijdens deze vlucht. Het leggen van mijn benen in mijn nek tijdens een yoga sessie voelde comfortabeler aan als deze vlucht!

Maar goed, aangekomen in Barca, meteen maar even naar de baan gaan kijken, aangezien deze in een shopping centre opgezet was. Inderdaad niet in een club, maar gewoon tussen de winkelende mensen! Was wel weer een heel aparte ervaring om te spelen op een glazen baan zo midden in een winkelcentrum!

Paar ballen geslagen, op de zondag en ook op de dag van mijn wedstrijd en had het gevoel dat ik er klaar voor was.

Ik speelde om 16:00 mijn wedstrijd tegen Geoffrey Demont uit Frankrijk, de nr 161 van de wereld. De wedstrijd begon en ik had meteen enorm veel problemen met de bal en de baan. Ik vond het namelijk erg lastig om de bal te zien en in te schatten waar deze zou komen. Hierdoor liep ik voornamelijk achter de feiten aan, was mijn timing weg, en had ik enorm veel mishits. Geoffrey kreeg daardoor alle gelegenheid om te domineren en dat ded hij dan ook goed. Ik verloor kansloos met 11-4 11-6 en 11-7. Ik ben na de wedstrijd zelden zo teleurgesteld geweest, ten eerste omdat ik een van mijn slechtste wedstrijden in lange tijd had gespeeld, maar vooral omdat het niet helemaal verwacht was, omdat ik juist zo lekker stond te spelen... Een flinke deceptie dus.

Gelukkig was een van mijn beste vrienden, Frank Vogel (jawel Frank en Frank), ook mee naar Barcelona en mede door hem heb ik de toch van de volgende dag in Barcelona, die ik uit moest zitten omdat ik woensdag pas naar huis vloog, kunnen genieten. Ik had daardoor namelijk flink wat afleiding om niet alsmaar aan mijn teleurstellende resultaat te denken.

De woensdag vloog ik dus terug naar huis, en nadat ik rond 6 uur thuis was gekomen, moest ik snel mijn spullen pakken aangezien ik om half 8 de eerste eredivisie wedstrijd van het seizoen moest spelen! Ja, wij squashers, hebben een vrij druk bestaan!

De wedstrijd was Meersquashheroes vs Squash Maastricht. Marc ter Sluis speelde zijn eerste wedstrijd tegen TIm van der Pluijm erg goed en bracht ons met een 3-0 winst op voorsprong. Daarna was het mijn beurt om zijn goede voorbeeld te volgen. Ik begon redelijk in de eerste game tegen Dylan Bennett, maar uiteindelijk liep hij bij mij weg en won deze met 11-6, de tweede game had ik geen kans en deze verloor ik ook met 11-4. In de derde game kwam ik een beetje onder zijn druk vandaan en kon ik eindelijk mijn spel spelen, de game was close all the way, maar een paar foutjes van mijn kant op de cruciale momenten zorgden ervoor dat ik deze game toch met 11-9 verloor. Wederom niet mijn beste wedstrijd, maar alweer een stukje beter dan in Barcelona. Helaas verloor Michael Fiteni daarna met 3-2 van Rick Penders, nadat hij 2-0 voorstond en een matchball in de vierde game had, waardoor wij onze eerste competitieduel met 9-5 verloren. Balen!

Zaterdag had ik een Dunlop toernooi in Ede voor wat matchpractise en om te proberen het goede gevoel weer terug te krijgen. Mijn eerste wedstrijd speelde ik tegen Vincent Hotag en die won ik met 3-0. Was een lekker potje om te beginnen! In de kwartfinale mocht ik tegen Sam van Brusselen. Ik wist de eerste game naar mij toe te trekken, maar verloor helaas de volgende 3. Wederom niet mijn beste squash, maar alweer een stukje beter dan woensdag! mijn volgende twee wedstrijden won ik allebei met 3-0 van respectievelijk, Jan de Smet en Tom de Mulder. Al met al uit deze dag gehaald wat mijn bedoeling was. Een positief gevoel en het plezier in het spelletje. Dus ondanks dat ik niet mijn beste squash had gespeeld, wel erg blij met de dag zelf.

Qua resultaat en qua spel dus een week om snel te vergeten, en aangezien ik donderdag mag proberen om een wildcard te verdienen voor de World Open Squash in Rotterdam, moet dit ook maar snel gebeuren! Aangezien er vaak gezegd ordt dat je meer leert van een verlies dan van een winst, ga ik er maar vanuit dat ik veel heb geleerd afeglopen week en neem ik dit mee in de strijd om dat ticket voor het WK!

Ik houd jullie op de hoogte!

Het seizoen is begonnen!

Het begon alweer flink te kriebelen, maar het seizoen is afgelopen weekend voor mij dan eindelijk weer begonnen met mijn eerste toernooi. Na een trainingsperiode van 7 weken, kwam dit ook meer dan geroepen! Toernooien spelen is namelijk toch heel anders dan trainen en het is uiteindelijk ook waar je het allemaal voor doet!

Mijn eerste toernooi was alleen niet zoals gebruikelijk een toernooi in Nederland, nee, ik speelde mijn eerste toernooi in Luxemburg, of all places!

Hoe kom ik bij Luxemburg? Een goede vriend van mij, Robin van Leeuwen, vroeg mij zo’n drie weken geleden of ik misschien zin had om met hem mee te doen aan dit toernooi. Wat bleek nu, één van Robin’s klanten is de president van de Petange Squash Club in Luxemburg, waar het toernooi werd gehouden. Hij had aan Robin gevraagd (geëist is misschien een beter wordt als ik Robin mag geloven) of hij mee wilde spelen met dit toernooi. Robin, ook een beetje gepusht door zijn eigen baas, stemde in en nam mij uiteindelijk mee.

Voor mij was het namelijk ook een perfecte voorbereiding op de drukke periode die ik tegemoet ga. Wat is er namelijk beter dan een aantal potjes op niveau te spelen tegen spelers waar je normaal niet zo snel tegen zou spelen.

En zo gezegd, zo gedaan, afgelopen vrijdag stapten Robin en ik in de (bedrijfs)auto op weg naar Luxemburg voor ons eerste toernooi van het seizoen! Eenmaal aangekomen, bleek dat er een aardig internationaal deelnemersveld was. Belgen, Duitsers, Luxemburgers, Fransen, Hollanders en zelfs een Nieuw Zeelander (al woont deze wel in Luxemburg voor het grootste deel van het jaar). Het beloofde dus een pittig weekend te worden!

De eerste wedstrijd stond gepland op de vrijdagavond. Ik mocht aantreden tegen Stephane Ayache, de nr 2 van Luxemburg. Ik kwam in de eerste game 6-1 achter te staan, maar wist uiteindelijk de game met 11-9 naar mij toe te trekken en de volgende twee games ging het kaarsje langzaam uit bij Stephane, 11-5 11-4. Robin verloor helaas van de nummer 2 geplaatste Nathan Sneyd.

Na een goede nachtrust in ons, door Robin’s werk gesponsorde, hotel was de tweede dag van het toernooi aangebroken. Robin verloor helaas in de ochtend van een Fransoos en was daardoor uitgeschakeld. Ik speelde in de middag de halve finale tegen een Belg, Laurent Sabbe, en het werd duidelijk vanaf het begin dat het een lastig potje zou worden. Laurent is namelijk erg handig met zijn racket en had besloten (zo leek het) om de rally’s zo kort mogelijk te houden, aangezien hijzelf niet meer de fitste is. Hij sloeg de ene nick na de andere en zorgde ervoor dat ik totaal niet in een ritme kon komen. Ik werd in zijn spel gezogen en begon veel fouten te maken en met hem mee te hakken, waardoor mijn ballen losser en stteds meer in het midden kwamen en hem zo weer extra gelegenheden gaf om de bal weg te slaan. Ik verloor de eerste game 12-10, won de tweede 11-7 en verloor de derde met 11-7. Teleurgesteld en een beetje boos op mijzelf stapte ik na de derde game van de baan. Ik was daarna vastbesloten om mijn manier van spelen compleet te veranderen, dus de ballen goed opbouwen, meer rust en proberen de rally’s zo lang mogelijk te maken. Deze verandering ging compleet met een nieuw shirt en racket en misschien had dit een positieve impact op mijn gevoel om het over een andere boeg te gooien. Met werksquash won ik de vierde en vijfde game vrij eenvoudig, 11-5 11-3. Ik was erg trots op mijzelf na deze win, want ondanks dat ik niet goed had gespeeld, was ik toch in staat om mijn spel nog om te draaien (ookal was het vrij laat), en uiteindelijk mijn tegenstander ‘van de baan te rennen’, iets wat mij ook niet vaak gebeurd!

De finale stond nu op het programma. Ik mocht spelen tegen Nathan Sneyd, een Nieuw Zeelander, die lang in Luxemburg heeft gewoond, vorig jaar naar Australie is gegaan, en nu weer terug was in Luxemburg. Dit beloofde een zware pot te worden. De eerste set ging vrij gelijk op, we speelden lange rally’s en lieten elkaar hard werken. Het was close tot 6-6, maar uiteindelijk liep hij weg met de eerste game 11-7. Deze game had blijkbaar toch zijn tol geëist bij Nathan, want de volgende game won ik vrij snel met 11-1. De derde game begon weer zoals de eerste, en we waren steeds maar met een punt van elkaar gescheiden. Wederom bleek dit harde werk zijn tol te eisen en na een paar goede rally’s van mijn kant werd het 11-6 voor mij. De vierde game vloog ik uit de startblokken en kwam snel voor te staan. 4-0, 6-1, 7-2, maar toen begon ik een beetje gretig te worden en maakte ik wat fouten. Dit gaf Nathan weer vertrouwen en hij besloot nog een grote push te geven. Gelukkig was mijn voorsprong groot genoeg, en bereikte ik op 10-7 mijn eerste match bal. Nathan wist er nog twee te redden, maar uiteindelijk trok ik de game, wedstrijd en het toernooi met 11-9 naar mij toe. Mijn eerste toernooi van het seizoen en meteen WINST! Heerlijk om zo te beginnen!

Na de wedstrijd een interview moeten geven voor de tv, daarna prijsuitreiking en wat nakletsen met de deelnemers van het toernooi. Wat mij op is gevallen dit toernooi is dat de mensen een enorme passie voor squash hadden. Er hing een zeer positieve sfeer op de club en ik heb op de baan geen onsportief gedrag gezien. Iedereen wilde winnen, maar wel op een eerlijke manier, en een lach hier en daar was zeer belangrijk voor ze!

Robin had ’s avonds afgesproken met een collega van hem om in de stad een hapje te gaan eten en ons daarna de stad te laten zien. Een perfecte afsluiting van een zeer geslaagd weekend. Zondag reden we (ik spreek nu voor mijzelf, hopelijk voelt Robin hetzelfde) met een voldaan gevoel naar huis.

Hopelijk is dit een voorbode voor het komende seizoen, maar de toon is in ieder geval gezet!

Volgende week tijdens mijn eerste PSA toernooi van het seizoen deze lijn proberen door te trekken!