Merry Christmas and a Happy New Year!

Z@ppsport

Na teruggekomen te zijn uit Italie, is het trainen weer begonnen. Het eerste toernooi dat op het moment op de planning staat is de Meersquashheroes Open, in mijn woonplaats Hoofddorp op 14 t/m 16 januari, gevolgd door een PSA toernooi in Barcelona het weekend erop (19/23 jan). Leuke vooruitzichten dus!

Op dit moment is er bij het Nederlands team sinds een maand ook een nieuwe bondscoach aangesteld, namelijk Ronny Vlassaks. Wat ik tot nog toe van heb meegemaakt, is het iemand waar ik zeker veel van zou kunnen leren en die mij vooral meer structuur in mijn trainingsschema kan geven, zodat de dingen die ik doe ook de juiste dingen zijn om te doen (niet onbelangrijk!).

Ik was zo'n twee weken geleden benaderd of het mij wat leek om als zogenaamde 'sporttopper' te helpen bij het tv programma Z@ppsport. Dit is een programma voor kinderen waarin 3 jongens van een basisschool het opnemen tegen 3 meisjes van dezelfde basisschool. Ik moest samen met Ron Boszhard de jongens trainen en coachte. De meisjes werden getraind door Milou van der Heijden. en Vivienne van Assem. Ik was hiervoor gevraagd omdat ik als assistent van Jason al een aantal keren mee had geholpen met het trainen en begeleiden van de Nederlandse Jeugdselectie op internationale toernooien en hier positieve berichten over waren geweest. Ik stemde toe, leek mij wel een leuke ervaring en dat bleek het ook zeker te zijn!

De dag begon met een training van mij met de Nederlandse selectie, daarna om een uurtje of twaalf kwam de hele ploeg binnen, viel mij op hoeveel man hiervoor gebruikt worden! Er waren uiteraard de presentatoren, een geluidsman en cameraman voor Ron en mij en een voor Milou en Vivienne, verder waren er twee regiseurs, iemand die alles regelde, een fotograaf, twee mensen voor de site, bij elkaar zeker zo'n 12 man denk ik. Had ik toch niet helemaal verwacht!
We gingen eerst met zijn allen lunchen en daar werd ook verteld wat de bedoeling precies was. Het kwam erop neer dat ik eerst de les zou geven, die was opgedeeld in drie delen, nl de forehand en backhand, de service en wat 'ghosting', het squashen zonder bal wat erg goed is voor je conditie en voetenwerk. Ron zou daarbij zijn en mij dan onderhand wat vragen stellen en met de kinderen in de weer zijn. Dit was erg leuk om te doen, wel apart en af en toe een beetje behelpen, aangezien de cameraman en geluidsman ook op de baan stonden en je daar dus goed rekening mee moest houden! Heel grappig ook, sommige dingen moeten opnieuw opgenomen worden, of je moet hetzelfde doen, maar dan pakken ze een andere camerapositie enz. Nieuwe ervaring dus!

Na de training werd er een battle gehouden om te zien of de jongens beter waren dan de meisjes. Elke jongen speelt een wedstrijd tegen een meisje en de eerste bij de vier punten wint de wedstrijd. Je raad het al, ondanks dat we goede hoop hadden (en twee jongens die op squash zaten.....) verloren we van de meisjes!
Onvoorstelbaar haha, begon toch een beetje te twijfelen aan mijn coaching skills!

Al met al een erg leuke dag, die zo rond 5 uur klaar was, waarna ik van Ronny nog even 45 minuten op de hometrainer mocht zitten!

Maar mijn media optreden zat er nog niet op voor de week. Ik zat de volgende ochtend in de bus, terwijl Nederland geteisterd werd door een sneeuwstorm en was daardoor wat later. Ik wilde Ronny daarom een sms sturen dat ik 5 minuten later zou zijn. Ik pak mijn telefoon en zie dat ik al een sms van hem heb, eerste gedachte was, ik hoop dat de training doorgaat, anders ben ik voor niets al een uur in de sneeuw onderweg! Maar inderdaad de training ging door. In de sms stond de vraag of ik mijn Nederland kleding aan wilde trekken, aangezien er een reclame opgenomen zou worden voor Ernst & Young. Ik was allang onderweg en realiseer mij meteen dat in mijn tas een t-shirt van 2 jaar oud zit en een broekje dat nog ouder is en totaal niet bij elkaar passen. Zal wel een goede indruk achtergelaten hebben daar denk ik haha!
Was wel erg grappig, Sebas en ik hebben gewoon anderhalf uur getraind terwijl dit constant gefilmd werd, ook de periodes van rust enz. Uiteindelijk zullen deze beelden dus gebruikt worden voor een commercial van Ernst & Young, wat wel lachen is natuurlijk!

Progetto 6 PSA Open, Bescia, Italie

Na de Dutch Open nog een klein toernooi gespeeld in Nederland, dat misschien wel het dieptepunt was qua spel voor mij. Enorm slecht gespeeld en nog maar eens een klein tikje mentaal. Zeer frusterend. Maar:  "What doesn't kill you, makes you stronger'', heb ik wel eens gehoord, dus we gingen er in de week erna maar weer lekker tegenaan op de trainingen. En zowaar begon ik ook eindelijk weer een beetje beter te spelen. Elke training ging het beter en voelde mij eindelijk zoals ik mij zou moeten na al het trainen, fit en sterk. Denk dat een van de redenen dat dit hiervoor niet het geval was, het feit was dat ik niet genoeg at en vooral niet genoeg dronk tijdens mijn trainingen/ wedstrijden en mijn lichaam daarom ook geen energie meer had. Na een paar tips van een sportvoedingsdeskundige heb ik dit veranderd en voor mijn gevoel heeft het veel verbeterd voor mij (al weet je natuurlijk nooit zeker of het daar nou door komt)...

Ik begon mij dus steeds beter en beter te voelen en keek dan ook enorm uit naar mijn eerste PSA toernooi in Europa, beter te verstaan de Progetto 6 PSA Open in Brescia, Italie. Ik ging hier samen heen met een andere Nederlander, Sebastiaan Weenink die net als ik dit jaar is begonnen met full time te squashen. In de eerste ronde had ik een zware loting, ik mocht tegen de nr 2 van de plaatsingslijst, Ben Ford.
Echter toen Sebas en ik daar aankwamen, bleek dat de nummer drie zich had teruggetrokken uit het toernooi, wat inhield dat er een nieuwe draw werd gemaakt. Ik mocht nu tegen een qualifier, wat een duidelijke verbetering was voor mij! Voor Sebas was niets veranderd. Sebas en ik waren twee dagen voor onze eerste wedstrijd was al aangekomen in Brescia, wat ons goed de gelegenheid gaf om te acclimatiseren en gewend te raken aan de banen. Het centrum was erg mooi en de banen waren ook goed. Het heerlijke van Brescia was ook dat ondanks dat het redelijk koud was, zon 8 graden overdag en rond de 2 graden savonds was dat het zonnetje onophoudelijk scheen! Wel wat anders dan al de sneeuw in Nederland die we gehad hebben!

De dag van het toernooi begon, alletwee goed geslapen en een flink ontbij naar binnen gelepeld en waren  klaar om te spelen. Ik speelde mijn eerste wedstrijd tegen een Italiaan die zich de dag ervoor had gekwalificeerd. De wedstrijd begon en ik had al vrij snel door dat het een vrij eenvoudig potje zou gaan worden. Ik won deze wedstrrijd zonder al te veel inspanning met 3-0 (11-2 11-6 en 11-2) en stond dus in de kwartfinale, wat voor mij al inhield dat het toernooi qua punten al geslaagd was, aangezien de punten die ik nu zou verdienen hoger waren dan mijn gemiddelde. Sebas won zijn partij met 3-1 van de zoon van de organisator en de nr 6 geplaatst, alletwee erg blij dus!

'S middags was onze tweede wedstrijd. Ik mocht tegen Chris Fuller, een Engelsman en de nr 4 geplaatst. De wedstrijd begon en het werd al snel duidelijk dat dit een pittig potje zou worden. Chris is een speler die erg fit en snel is en ervan houdt om lange rallies te spelen. hij bouwt de rallies goed op, maar als hij een kans krijgt, dan gaat hij ook voor de korte bal, al zal hij niet snel iets heel speciaals met de bal doen. Echt iemand die je hard laat werken voor je punten. De eerste game was close en ik verloor deze helaas net met 11-9. De game daarna kon ik in het begin wat punten afstand nemen door erg goed squash te spelen, en ik kon de marge vasthouden tot het einde van de game. Deze won ik met 11-7. De derde game was zwaarbevochten. Erg veel lange en zware rallies. Ik kwam 8-5 voor, kon dit niet vasthouden, 9-8 achter, 9-9 en daarna twee goede rallies van Chris zorgde ervoor dat hij 2-1 voor stond. De vierde game was wederom close. Op 8-8 maakt hij twee goede punten 10-8 matchball dus, ik kom tot 10-9 na een stroke, maar de volgende rally eindigt na een lange rally in een voor mij erg vervelende no let. 3-1 voor Chris dus na 77 minuten! Na de wedstrijd zei Chris ook dat die laaste no let wel een beetje 'harsh' was, maar goed daar heb ik niet alleen de wedstrijd op verloren. Ondanks mijn verlies was ik erg blij met de manier waarop ik gespeeld had. Was zowel mentaal als fysiek sterk en de ballen gingen over het algemeen ook daar waar ik ze wilde. Was in mijn ogen een van de beste potjes die ik heb gespeeld!

Sebas had helaas ook zijn kwart verloren met 3-2 en we lagen dus alletwee uit het toernooi. Dit was wel jammer. 'S avonds nam de organisator Amadeo Bianchetti ons en nog een paar andere spelers mee naar een restaurant en daar trakteerde hij ons op een heerlijk maaltijd, met pizza, pasta, rijst, tiramisu en allemaal ander Italiaanse lekkernij! Later hebben Sebas en ik nog gekeken hoe Brecia er in de nacht uitziet en op zondag mochten we ons, nadat we de finale geteld hadden, alweer klaar maken op onze terugreis naar Nederland maandagmorgen. Dit was al met al een zeer geslaagd toernooi, de banen waren goed, de mensen die het organiseerden waren heel aardig en we waren alletwee tevreden met de manier waarop we gespeeld hadden, dus de kans is zeker aanwezig dat wij onze gezichten nog een keer laten zien in Brescia!

Kean Open en Dutch Open

Jaja de eerste PSA toernooien stonden weer op het schema! Eindelijk! Helaas voor mijzelf bevond ik mij op dat moment in een dip. Ik stond totaal niet lekker te squashen, had het gevoel dat de bal helemaal niet deed wat ik wilde dat hij deed en om een of andere reden voelde ik mij fysiek ook niet optimaal, terwijl ik toch echt heel hard had getraind de afgelopen twee maanden. In de twee weken daarvoor ook niet echt goede resultaten behaald, wat het voor mij wel lastig maakte. Had namelijk het gevoel dat ik voordat ik fulltime aan het squashen was beter speelde dan op dit moment. Dus helaas niet helemaal de beste voorbereiding voor het eerste toernooi, de Kean Open.

In de eerste ronde speelde ik tegen Rene Mijs, waar ik in dezelfde week met 3-0 van had verloren in de competitie en toen echt belabberd had gespeeld. Zinde dus op revanche. Maar helaas het mocht niet zo zijn. De hele wedstrijd was close en ik speelde ook al beter dan in de competitie, maar uiteindelijk nog niet geod genoeg. Ik verloor 3-1, 7-11 11-9 7-11 7-11 en was wederom erg teleurgesteld in het resultaat. Toch kon ik mijzelf niets verwijten aangezien ik keihard heb gevochten, maar het mocht helaas niet baten. Dan maar weer op laden voor de Dutch Open die de week erop was!

Ik zat in de kwalificatie van de Dutch Open, het grootste PSA toernooi dat in Nederland wordt gehouden. Voor de kwalificatie wordt er geloot tegen wie je moet spelen in de eerste ronde. De nummers 1 t/m 8 geplaatsten krijgen in de eerste ronde een tegenstander die 9/16 geplaatst is. Aangezien ik een local was, zat ik bij de laatste groep, wat in zou houden dat mijn eerste potje een pittige zou worden! Er was een Nederlander in de draw die ik kon krijgen en aangezien ik tegen veel Nederlanders had gespeeld in de afgelopen maanden wilde ik heel graag tegen een buitenlander spelen. Maar goed, je raad het al, ik trof de Nederlander, Piedro Schweertman, de nummer 3 van Nederland.

De wedstrijd was in de avond en er was aardig wat publiek op afgekomen. Ik speelde voor mijn gevoel eindelijk weer een keer een lekker potje, voelde mij fit en sterk en de plaatsing van de ballen ging al iets beter dan de afgelopen week. Ik verloor mijn wedstrijd wel met 3-0 (11-8 11-2 en 11-6) maar ging voor het eerst in lange tijd weer met een lekker gevoel naar huis.

Periode na Australië!

Wat heb je gedaan nadat je terug kwam uit Australië?

Australië zat er helaas op, het was echt fantastisch en vond het dan ook erg jammer om naar huis te gaan, maar aan de andere kant was het ook wel erg gezellig om iedereen te zien. En bij thuiskomst stond ook meteen weer wat leuks op het programma, namelijk het beroemde en beruchte Junkie toernooi!

Junkies was zoals elk jaar weer enorm geslaagd. Dit toernooi is een combinatie van fun en goed squash. Je speelt in een team bestaande uit 4 heren en 2 dames en iedereen speelt een wedstrijd. Naast het squash zijn er ook andere activiteiten, dit jaar zijn we naar het strand gegaan en daar wat gegeten, daarna Amsterdam in vor een feestje. Verder was er op zaterdag een thema feestje bij Meersquash en voor de liefhebbers nog een afterparty op zondag in het casino (bleek geen liefhebber te zijn)... Het was erg leuk, mijn team was uiteindeijk 3de geworden, wat een goede prestatie was als je kijkt naar het deelnemersveld, maar toch hadden we heel graag in de finale gestaan. Het is ook heerlijk om een toernooi te spelen waar geen druk op staat en waar plezier heel hoog in het vaandel staat (al wil niemand verliezen)!

Na dit toernooi eerst een weekje rust genomen, was wel een beetje squashmoe geworden na mijn avontuur in Australie en dan is het heerlijk om je racket even een week niet aan te raken!
Na deze week begon het echte werk weer. Ik had helaas nog geen nieuwe internationale toernooien op de planning staan, wat inhield dat de komende maanden in het teken stond van hard trainen en het spelen van veel competitie aangezien er 7 wedstrijden gepland stonden in twee maanden. Moet om eerlijk te zeggen bekennen dat ik na een tijdje het harde trainen wel een beetje zat begon te worden helemaal omdat je heel graag ergens naartoe wilt werken, maar als je niet in bepaalde toernooien komt door je lage wereldranking dan is dat lastig! Dus de grootste focus lag in deze maanden op het zo goed mogelijk spelen van de competitie, wat op zich redelijk is gelukt. Verder heb ik in deze periode ook competitie gespeeld in Duitsland en in Zwitserland, waar vooral de competitie in Zwitserland erg leuk was! Was bij dit team gekomen doordat ik twee Zwitserse jongens in Australie had ontmoet, Reiko Peter en Jonas Dahler, die speelden voor dit team en zei mij gevraagd hadden of ik zin had om voor hun team te komen spelen. Nou dat had ik wel :) !
Was erg leuk om deze jongens weer te zien en hebben het naast het squashen (2x winst in de comp) ook erg gezellig had, wat ook niet onbelangrijk is!

Nadat ik terug kwam uit Zwitserland begonnen de eerste toernooien ook weer in zicht te komen, en daar was ik erg blij mee! De eerste twee toernooien op de agenda waren de Kean Open in Delft en de Dutch Open in Rotterdam! In mijn volgende blog hier meer over!

Mijn bestaan als full-time squasher

Hallo allemaal, hierbij het eerste bericht van mijn blog over mijn bestaan als full time squasher. Ik ben op dit moment zo'n vier maanden bezig met het full time beoefenen van mijn passie en wil mijn ervaringen en belevingen graag met jullie delen, en via welk medium is dat het beste om dat te doen?? Inderdaad via internet! Vandaar dat ik jullie via deze site op de hoogte zal gaan houden van alles (oke het meeste) wat er gaande is in mijn leven als full-time squasher!

Wat was de reden om full-time te gaan squashen??

Nadat ik van de zomer mijn Master of Science in Accounting & Control (specialisatie Controlling) heb behaald aan de Vrije Universiteit in Amsterdam, heb ik besloten om in ieder geval in het komende jaar mij volledig te richten op het squashen. Met mijn 22 jaar, had ik het gevoel dat ik nog erg jong was om al te gaan werken, bovendien was/ben ik ook erg benieuwd hoever ik kan komen als ik mij volledig focus op het squashen. Daarnaast moet ik ook toegeven dat ik graag wat wil zien van de wereld en dat dit in combinatie met squash een perfecte kans is om dat te doen!

Nadat je was afgestudeerd ben je meteen voor een trip naar Australie gegaan, hoe was dat??

Er was voor mij geen beter begin van mijn full- time squash carriere. Ik vertrok namelijk de dag nadat ik gehoord had dat mijn scriptie goedgekeurd was en ik dus officieel alles afgerond had naar Australie voor een tour van 5 toernooien! Deze tour zou mij voor iets langer dan 6 weken down under houden. Ik keek er enorm naar uit aangezien ik heel veel goede verhalen gehoord heb over Australie, onder andere van mijn zus die daar 1,5 jaar heeft gewoond!

De trip begon meteen goed, onderweg naar Schiphol werd ik gebeld door mijn zus dat mijn vlucht flink was vertraagd. Daar aangekomen meteen naar de balie van Cathay Pacific gegaan om te vragen wat er aan de hand was. Wat bleek, de motor van het vliegtuig was stuk en er moest een geheel nieuwe motor ingevlogen worden. Aangezien mijn toernooi in 5 dagen zou beginnen kon ik het mij eigenlijk niet veroorloven om heel veel vertraging op te lopen, aangezien dat een zeer slechte voorbereiding zou zijn.

Na heel veel gepraat aan de bale toch voor elkaar gekregen dat ik over geboekt kon worden op een andere vlucht en mijn vligschema zag er nu als volgt uit: Amsterdam - Engeland, 8 uur stop, Engeland- Hong Kong, 5 uur stop, Hong Kong - Melbourne. Dit betekende dat mijn trip zo'n 12 uur langer duurde dan gepland. Nadat dit was geregeld moest ik mij meteen haasten om mij in te checken en mijn bagage te droppen, aangezien de vlucht naar Engeland al binnen een uur zou vertrekken. Na wat hulp van mijn pa (en zijn platinum Flying Blue kaart) snel ingecheckt en zat ik nog net op tijd in het vliegtuig naar Engeland! Kan van mijzelf zeggen dat ik vrij relaxed ben over het algemeen, maar heb mij zelden zo gestressed als op dat moment! Hopelijk was dat geen voorbode voor de rest van de trip!

Uiteindelijk na een trip van ruim 38 uur aangekomen in Melbourne, stond mijn billet (vrijwilligers van het toernooi die je opnemen in hun huis en dus zo een verblijfplaats voor je regelen) mij om half 7 in de ochtend (!!) op te wachten om mij naar zijn huis te brengen. De Australische gastvrijheid werd meteen duidelijk, want wees eerlijk, zouden jullie een onbekende die bij jou blijft slapen om half 7 's ochtends op halen van het vliegtuig??? Het beloofde een lange dag te gaan worden, aangezien ik niet van plan was om overdag te gaan slapen, zodat ik meteen in het tijdritme van Australie zou komen. Wat leuk was aan deze trip dat Bart Ravelli de eerste drie weken mij zou vergezellen in onze trip Down Under. Bart was al in Australie en vroeg mij dan ook meteen of ik met hem en zijn billets mee ging naar de bioscoop. Ik had toch niets te doen, dus stemde in. Maar ik zal meteen een tip geven, als je net een trip van 38 uur achter de rug hebt en daarvan misschien 6 uur hebt geslapen, is het niet heel verstandig om als je wakker wilt blijven naar de bioscoop te gaan!

De rest van de week een beetje geacclimatiseerd en mijzelf voorbereid op mijn eerste toernooi in Melbourne. Ik zou hier spelen tegen de nummer 7 van de plaatsinglijst en de nummer 150 van de wereld Josh Cardwell. Aangezien ik twee weken voor het toernooi door mijn enkel was gegaan en daar nog een beetje last van had, had ik niet al te veel vertrouwen in het verloop van de wedstrijd, maar tijdens de wedstrijddag bleek alles helemaal op zijn plaats te vallen. Ik speelde een superpot, zo goed als alles lukte en had helemaal geen last van mijn enkel en won zowaar met 3-0! Ik was enorm blij met dit resultaat en het gaf mij veel vertrouwen voor de rest van de trip!

Tweede ronde speelde ik tegen Reiko Peter uit Zwitserland. Deze pot had ik het een stuk lastiger en ik verloor hem ook met 3-0. Had redelijk gespeeld, maar niet zo goed als de avond ervoor, dus baalde een klein beetje. Maar aan de andere kant was dit een goede start van de trip, aangezien ik een ronde verder was gekomen dan gepland! Bart deed het ook erg goed en haalde zowaar voor het eerst in zijn carierre de halve finale van een PSA toernooi! Nadat we uitgeschakeld waren hadden we allebei erg veel zin in het volgende toernooi!

Next stop: Tasmanie! Wederom bij aankomst in Tasmanie werden wij opgehaald van het vliegveld door onze billet. Deze keer hadden Bart en ik dezelfde billet, wat erg gezellig was! Tasmanie is een eiland onder Australie en is vooral bekend om haar fantastische natuur. Hier hebben wij ook zeer van genoten met onder andere een trip naar de hoogste berg voor uitzicht over Hobart (hoofdstad van Tasmanie), door het gaan naar een soort Zoo en door het maken van een bush walk. Inderdaad bij een bush walk, loop je door de bush! Dit was een wandeling van ongeveer 4 uur die wij hebben gemaakt, door de wildernis, dus geen paden, over bergen (wij Hollanders kennen dat niet echt dus vinden we iets al snel een berg, in de ogen van de Ozzies was dit waarschijnlijk niet meer dan een heuveltje;) ) Erg leuk, maar ook wel vermoeiend.

Het toernooi in Tasmanie begon en ik was geplaatst om de tweede ronde te halen. In de eerste ronde speelde ik tegen Edward Dromgool uit Nieuw Zeeland. Speelde niet het beste squash, maar wist de wedstrijd toch met 3-1 naar mij toe te trekken. In de tweede ronde moest ik tegen een Engelsman, Steven London, hij had in de ronde ervoor de nr 6 geplaasts uitgeschakeld, dus het beloofde een spannend potje te worden. De eerste game speelde ik een beetje mat en deze verloor ik dan ook. Daarna wist ik mijn niveau te verhogen en won ik na een zware tweede game de derde en vierde game vrij eenvoudig. Een 3-1 winst dus, en weer was ik een rondje verder gekomen dan mijn plaatsing. In de kwartfinale mocht ik tegen de nr 1 geplaatst, Mike Corren uit Australie WR 80. dit beloofde een lastig potje te worden, en dat was het uiteindelijk ook. Ik verloor met 3-0. Was wel het eerste potje waar ik voor mijn gevoel geheel pijnvrij met mijn enkel speelde, dus was daar erg blij mee.  Bartje verloor in zijn tweede halve finale van de trip ook van Mike Corren.Wederom een positief toernooi dus voor mij en ook voor Bart! Wel een grappig gegeven, onze billets waren zo trots op onze prestaties dat ze nadat wij alletwee verloren en dus uitgeschakeld waren een fles champagne opentrokken om ons verlies te 'vieren', erg leuk en de eerste keer voor mij om zo een verlies te vieren!

Volgende stop was Sydney. In Sydney zat het hotel bij het toernooi, dus voor het eerst dat wij geen billets hadden en echt helemaal voor ons zelf moesten zorgen! Dit had ook wel wat. Het centrum lag helaas vrij ver van de stad Sydney af,wat resulteerde dat Bart en ik extra vroeg opstonden om sochtends te trainen en daarna met de trein naar Sydney vertrokken om de stad te verkennen! Sydney was een erg mooie stad en hebben daar veel gezien, zijn onder andere op een whale watching trip geweest, wat zeer indrukwekkend was! Maar goed, we waren natuurlijk in Sydney voor nog een toernooi. Bart zat al in het hoofdtoernooi en ik mocht proberen om mijzelf te kwalificeren. In de eerste ronde van de kwalificatie trof ik de sterkste tegenstander die ik kon krijgen. Een Koreaan, die in de andere toernooien al hoge ogen had gegooid enwat upsets had geplaatst. Ik speelde echter zeer goed tegen hem en won zowaar vrij eenvoudig van hem met 3-0. In de tweede ronde mocht ik tegen een Kiwi, Chris Lloyd. Deze wedstrijd was wederom zeer goed van mijn kant en ik won heel eenvoudig met 3-0. Dit betekende dat ik mij ook had geplaatst voor het hoofdtoernooi! Helaas trof ik het daar niet in de loting en werd ik tegen de nr 1 geplaast gezet. Dit was de Australier Scott Arnold  WR #60. Speelde tegen hem echt een van mijn beste wedstrijden die ik ooit heb gespeeld. Verloor helaas met 3-1, maar elke game was close en ik had het gevoel dat ik ook zomaar had kunnen winnen! Bij elkaar was dit zeker een van mijn beste toernooien die ik ooit heb gespeeld en dat gaf mij enorm veel vertrouwen voor de laatste twee teornooien!

Na Sydney zat Bart zijn trip in Australie erop en ging hij weer naar het warme Nederland. Ik vertrok naar Brisbane, waar ik anderhalve week zou verblijven in een huis van squashers. Dit was geregeld door Steve Finitsis die ik goed kenm aangezien hij ook in Nederland woont. In het huis zaten we met vier squashers, Peter Creed, Steve Finitsis, Courtney West en ikzelf. Deze anderhalve week was echt hartstikke leuk, zeer gezellig en leuke trips gemaakt. Op het squash gebied ging het helaas wat midner, ik was namelijk tijdens een training uitgegleden en had weer zeer veel last van mijn enkel. Heb hem zoveel mogelijk ontzien in de hoop dat ik mijn volgende toernooi in Rockhampton zou halen. Dit gaf mij wel de tijd om wat dingen in de buurt te bekijken. Zo ben ik naar de Gold Coast geweest, veel van Brisbane gezien, de Zoo van Steve Irwin gezien en nog veel meer. Dit waren ook allemaal erg leuke ervaringen.

Na anderhalve week vertrokken we met zijn vieren naar Rockhampton. We deden dit met de auto en dit liet zien hoe groot Australie wel niet is. Op de kaart is de afstand Brisbane Rockhampton nog geen halve centimeter, maar in het echt betekende dit toch ecth een trip van 8 uur! Een echte road trip dus! Hartstikke gezellig, maar wel een lange trip! Bij aankomst in Rockhampton wachtte ons een aangename verrassing, het was er zowaar warm! Een temperatuurtje van rond de 30 graden (en dit in de winter!!). In de rest van Australie waar ik was geweest was het overal erg koud met als dieptepunt Tasmanie, waar ik onder vijf dekens sliep en dan af en toe nog wakker werd van de kou! Rare gewaarwording hoor in augustus :). Wat Bart en ik apart vonden is dat het niet kouder is dan onze winters in NL, verre van, Tasmanie was het koudst, zo rond de 0 graden snachts, maar de huizen hebben geen centrale verwarming! Dus waar je in Nederland het lekker warm hebt als je binnen komt, is het in Australie bijna dezelfde temperatuur als buiten, ook nog eens omdat de huizen slecht geisoleerd zijn. Zij houden zich warm door, elektrische kacheltjes, open haard en electrische dekens! Even wennen dus.

Maar goed terug naar Rockhampton, waar het heerlijk weer was. We verbleven boven een squashcentrum in een redelijk groot apartement. Dit was geregeld door Courtney West die de eigenaars van dit centrum kende en dus een geode deal voor ons had geregeld.
Het toernooi begon en ik had de mazzel dat er een aantal spelers uitgevallen waardoor een bye had in de eerste ronde. Aangezien ik nog steeds veel last had van mijn enkel was ik hier erg blij mee. In de tweede ronde mocht ik weer tegen Chris Lloyd, die ik in Sydney eenvoudig had verslagen. Echter vanaf het begin van de wedstrijd had ik erg veel moeite met bewegen ivm met mijn enkel en dit zorgde ervoor dat ik heel veel moeite had in de wedstrijd. Ik verloor de eerste game met 12-10 stond de tweede game 10-9 achter, maar wist deze net te winnen met 12-10, won de derde met 11-8 en de vierde met 11-9 op een goedkope stroke na ongeveer een uur spelen. Was niet een van mijn beste wedstrijden, maar was enorm trots op mijn prestatie, aangezien het mentaal een moeilijke wedstrijd was en ik toch de overwinning door het oog van de naald had gesleept! Enkel was erg gevoelig en was dan ook benieuwd hoe hij zou reageren op deze wedstrijd. Had wel erg veel mazzel met de hitte, want daardoor waren korte ballen niet echt heel slim om te spelen en mijn enkel belemmerde mij voornamelijk met het lopen naar voren!
Ik zat dus wederom in de kwartfinale en mocht weer spelen tegen Reiko Peter. Deze keer speelde ik beter dan in Melbourne, ondanks dat ik nu nauwelijks kon bewegen ivm met mijn enkel, en was het zeer close. Ik verloor 3-0, maar had kansen in elke game. Ik baalde dan ook erg van deze wedstrijd, omdat ik het gevoel had dat als ik 100% was geweest ik zomaar had kunnen winnen. Maar helaas het mocht niet zo zijn!

Na een trip van 8 uur terug vanuit Rockhampton naar Brisbane, daar anderhalf uur slapen en vervolgens door naar Brisbane airport voor mijn vlucht naar Sydeny waar ik mijn laatste toernooi van mijn trip in Australie zou spelen. Voor dit toernooi zou ik verblijven bij een oude vriend die ik nog ken van mijn junioren tijd, maar die nu toevallig in Sydney woonde. Helaas hoorde ik de dag voordat ik naar Sydney ging dat dit niet door zou gaan. Ik kwam dus aan in Sydney zonder een plaats om te verblijven. Altijd leuk.... Na aankomst eeste de club proberen te vinden, wat altijd lastig is in een stad waar je de route niet kent, en erg fijn als je een stuk moet lopen met twee zware tassen. uiteindelijk de club gevonden. Daar meteen gevraagd aan de mensen van de club of zij misschien nog een plaats wisten waar ik kon verblijven. De eigenaar dacht wel dat hij iets okn regelen en ging maar even rondbellen. Na een tijdje had hij in ieder geval iets gevonden voor mij voor die avond en hij zou verder kijken voor de rest van de week. Ik was allang blij dat ik een plek had om te slapen, al bleek dit later wel een bank te zijn, hij lag toch erg comfortabel! Uiteindelijk ben ik hier dan ook de hele week verbleven.
Het toernooi begon en ik mocht spelen tegen Alex Grayson uit Nieuw Zeeland. Voelde mij niet super tijdens de wedstrijd, moeie benen, moeite om te concentreren en gedisciplineerd te blijven. Had nog steeds een beetje last van mn enkel, maar dit was geen reden voor mijn mindere spel. Ik verloor 3-1, terwijl ik toch het gevoel had dat dit een speler was die ik kan verslaan. Erg teleurgesteld was ik. Dit was duidelijk een toernooi te veel voor mij. Helaas, het was ook de enige keer dat ik geen ronde had gewonnen en niet meer punten behaalde als mijn gemiddelde. Dit betekende dat mijn squash trip erop zat al had ik nog 4 dagen om wat leuke dingen in Sydney te doen, voordat ik weer op weg naar huis zou gaan.
Deze vier dagen zeer vermaakt, veel leuke dingen gedaan, waaronder surfen op Bondi Beach, en heel veel van Sydney gezien. Al met al zeer vermaakt.

De trip in Australie zat er helaas alweer op, hoewel ik erg uitkeek om weer naar Nederland te gaan, vond ik het ook jammer dat ik Australie moest verlaten. Al met al was deze trip naar Australie echt een superervaring geweest voor mij, heel veel leuke mensen ontmoet, veel vrienden gemaakt, goed gespeeld veel ervaringen opgedaan over het leven op de tour en niet onbelangrijk een stijging van bijna 100 plaatsen op de wereldranking naar plaats 201! Een perfect begin van mijn bestaan als full-time squasher dus!