Het begon alweer flink te kriebelen, maar het seizoen is afgelopen weekend voor mij dan eindelijk weer begonnen met mijn eerste toernooi. Na een trainingsperiode van 7 weken, kwam dit ook meer dan geroepen! Toernooien spelen is namelijk toch heel anders dan trainen en het is uiteindelijk ook waar je het allemaal voor doet!
Mijn eerste toernooi was alleen niet zoals gebruikelijk een toernooi in Nederland, nee, ik speelde mijn eerste toernooi in Luxemburg, of all places!
Hoe kom ik bij Luxemburg? Een goede vriend van mij, Robin van Leeuwen, vroeg mij zo’n drie weken geleden of ik misschien zin had om met hem mee te doen aan dit toernooi. Wat bleek nu, één van Robin’s klanten is de president van de Petange Squash Club in Luxemburg, waar het toernooi werd gehouden. Hij had aan Robin gevraagd (geëist is misschien een beter wordt als ik Robin mag geloven) of hij mee wilde spelen met dit toernooi. Robin, ook een beetje gepusht door zijn eigen baas, stemde in en nam mij uiteindelijk mee.
Voor mij was het namelijk ook een perfecte voorbereiding op de drukke periode die ik tegemoet ga. Wat is er namelijk beter dan een aantal potjes op niveau te spelen tegen spelers waar je normaal niet zo snel tegen zou spelen.
En zo gezegd, zo gedaan, afgelopen vrijdag stapten Robin en ik in de (bedrijfs)auto op weg naar Luxemburg voor ons eerste toernooi van het seizoen! Eenmaal aangekomen, bleek dat er een aardig internationaal deelnemersveld was. Belgen, Duitsers, Luxemburgers, Fransen, Hollanders en zelfs een Nieuw Zeelander (al woont deze wel in Luxemburg voor het grootste deel van het jaar). Het beloofde dus een pittig weekend te worden!De eerste wedstrijd stond gepland op de vrijdagavond. Ik mocht aantreden tegen Stephane Ayache, de nr 2 van Luxemburg. Ik kwam in de eerste game 6-1 achter te staan, maar wist uiteindelijk de game met 11-9 naar mij toe te trekken en de volgende twee games ging het kaarsje langzaam uit bij Stephane, 11-5 11-4. Robin verloor helaas van de nummer 2 geplaatste Nathan Sneyd.
Na een goede nachtrust in ons, door Robin’s werk gesponsorde, hotel was de tweede dag van het toernooi aangebroken. Robin verloor helaas in de ochtend van een Fransoos en was daardoor uitgeschakeld. Ik speelde in de middag de halve finale tegen een Belg, Laurent Sabbe, en het werd duidelijk vanaf het begin dat het een lastig potje zou worden. Laurent is namelijk erg handig met zijn racket en had besloten (zo leek het) om de rally’s zo kort mogelijk te houden, aangezien hijzelf niet meer de fitste is. Hij sloeg de ene nick na de andere en zorgde ervoor dat ik totaal niet in een ritme kon komen. Ik werd in zijn spel gezogen en begon veel fouten te maken en met hem mee te hakken, waardoor mijn ballen losser en stteds meer in het midden kwamen en hem zo weer extra gelegenheden gaf om de bal weg te slaan. Ik verloor de eerste game 12-10, won de tweede 11-7 en verloor de derde met 11-7. Teleurgesteld en een beetje boos op mijzelf stapte ik na de derde game van de baan. Ik was daarna vastbesloten om mijn manier van spelen compleet te veranderen, dus de ballen goed opbouwen, meer rust en proberen de rally’s zo lang mogelijk te maken. Deze verandering ging compleet met een nieuw shirt en racket en misschien had dit een positieve impact op mijn gevoel om het over een andere boeg te gooien. Met werksquash won ik de vierde en vijfde game vrij eenvoudig, 11-5 11-3. Ik was erg trots op mijzelf na deze win, want ondanks dat ik niet goed had gespeeld, was ik toch in staat om mijn spel nog om te draaien (ookal was het vrij laat), en uiteindelijk mijn tegenstander ‘van de baan te rennen’, iets wat mij ook niet vaak gebeurd!
De finale stond nu op het programma. Ik mocht spelen tegen Nathan Sneyd, een Nieuw Zeelander, die lang in Luxemburg heeft gewoond, vorig jaar naar Australie is gegaan, en nu weer terug was in Luxemburg. Dit beloofde een zware pot te worden. De eerste set ging vrij gelijk op, we speelden lange rally’s en lieten elkaar hard werken. Het was close tot 6-6, maar uiteindelijk liep hij weg met de eerste game 11-7. Deze game had blijkbaar toch zijn tol geëist bij Nathan, want de volgende game won ik vrij snel met 11-1. De derde game begon weer zoals de eerste, en we waren steeds maar met een punt van elkaar gescheiden. Wederom bleek dit harde werk zijn tol te eisen en na een paar goede rally’s van mijn kant werd het 11-6 voor mij. De vierde game vloog ik uit de startblokken en kwam snel voor te staan. 4-0, 6-1, 7-2, maar toen begon ik een beetje gretig te worden en maakte ik wat fouten. Dit gaf Nathan weer vertrouwen en hij besloot nog een grote push te geven. Gelukkig was mijn voorsprong groot genoeg, en bereikte ik op 10-7 mijn eerste match bal. Nathan wist er nog twee te redden, maar uiteindelijk trok ik de game, wedstrijd en het toernooi met 11-9 naar mij toe. Mijn eerste toernooi van het seizoen en meteen WINST! Heerlijk om zo te beginnen!
Na de wedstrijd een interview moeten geven voor de tv, daarna prijsuitreiking en wat nakletsen met de deelnemers van het toernooi. Wat mij op is gevallen dit toernooi is dat de mensen een enorme passie voor squash hadden. Er hing een zeer positieve sfeer op de club en ik heb op de baan geen onsportief gedrag gezien. Iedereen wilde winnen, maar wel op een eerlijke manier, en een lach hier en daar was zeer belangrijk voor ze!
Robin had ’s avonds afgesproken met een collega van hem om in de stad een hapje te gaan eten en ons daarna de stad te laten zien. Een perfecte afsluiting van een zeer geslaagd weekend. Zondag reden we (ik spreek nu voor mijzelf, hopelijk voelt Robin hetzelfde) met een voldaan gevoel naar huis.
Hopelijk is dit een voorbode voor het komende seizoen, maar de toon is in ieder geval gezet!
Volgende week tijdens mijn eerste PSA toernooi van het seizoen deze lijn proberen door te trekken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten