Vakantie

Terwijl ik deze blog schrijf ben ik net één dag weer terug van mijn vakantie. En wat heb ik het heerlijk gehad. 10 dagen lang zon, zee en strand. Weg uit het koude kikkerlandje, weg van de zware trainingen, weg van de druk om te presteren, weg van het lesgeven, weg van de administratieve rompslomp, geen squash meer aan mijn hoofd, geen contact met de buitenwereld, even helemaal niks, alleen maar genieten! En man, wat was ik hier aan toe!

Nou zal bij een aantal mensen meteen de gedachte opkomen; zijn hele leven is toch al één grote vakantie?? Het enige wat hij doet is lekker elke dag sporten, veel trips maken over de hele wereld, van alles van de wereld zien en daar ook nog zijn geld mee verdienen. Een luizenleventje, die kan geen vakantie nodig hebben toch! En als ik heel eerlijk ben dacht ik precies hetzelfde toen ik vorig jaar afstudeerde en besloot om fulltime te gaan squashen. Maar ik kwam er snel achter dat dit niet altijd het geval is.

Nou moet je mij niet zien als een enorme zeurpiet. Ik heb een heel erg leuk jaar gehad, ervaringen opgedaan die ik, was ik gaan werken, nooit had gehad, op plaatsen geweest waar ik anders nooit zou zijn geweest en enorm veel leuke en nieuwe mensen ontmoet. Maar toch zijn er bepaalde dingen die ook minder zijn. Wat voor mij het moeilijkst was, was eigenlijk het mentale aspect. Vooral de trainingsperiodes vielen mij mentaal erg zwaar. Als profsporter trainen wij zo’n 2 x per dag en is het doel om uit elke training het maximale te halen. Dit kan alleen als je er elke training 100% voor gaat. Dit resulteert erin dat je aan het eind van de dag fysiek en mentaal helemaal gesloopt bent en het liefst meteen gaat slapen (en dit gebeurde regelmatig bij mij de eerste drie maanden van mijn fulltime bestaan). Natuurlijk is het heerlijk om tot het uiterste te gaan, maar om dit 6 dagen in de week, 2x per dag te doen vergt een enorme discipline. Als je na een ochtendsessie helemaal gesloopt bent en je weet dat je over 3 uur weer keihard aan de bak moet, is het soms moeilijk om je hiervoor op te laden. En dan zijn er ook nog dagen dat je geen zin hebt, moe bent, fysieke pijntjes hebt enz. en ook dan moet je toch de motivatie vinden om te gaan trainen.

Maar dit is nog niet alles. Als profsporter sta je ook continu onder druk om te presteren. Je traint namelijk om beter te worden en bepaalde resultaten te halen. Dit legt op de wedstrijden die je speelt een extra druk om te presteren. Als de prestaties dan achterblijven, is het lastig om positief te blijven en kan je aan jezelf gaan twijfelen. Al die keren dat je pijn hebt geleden in de afgelopen maanden lijken dan soms voor niks geweest te zijn. En helaas zijn er vaak meer downs dan ups, want als we eerlijk zijn, het is voor maar weinigen weggelegd om alles te winnen en al zijn doelen te behalen! Toch heb je deze downs nodig om van je ups extra te kunnen genieten! Ik hoorde Franck Schleck de volgende uitspraak doen tijdens de tour; “Als de zon altijd schijnt, is het nooit mooi weer”, wat dit volgens mij perfect weergeeft!

Om nog een voorbeeldje te geven waar wij als squasher mee te maken hebben is het financiele aspect. Laat het duidelijk zijn, een squasher verdient niet zoveel geld en is financieel niet, zoals menig tennisser, voetballer enz. onafhankelijk. Hierdoor komt er een extra ‘stressfactor’ bij, en zien veel squashers, waaronder ikzelf, zich genoodzaakt om een aantal uren in de week les te geven, om in zijn levensonderhoud te kunnen voorzien. Dit legt de druk op presteren ook nog een stuk hoger, hoe verder je komt in toernooien, hoe meer geld je verdient, hoe hoger je op de wereldranking komt te staan en hoe groter de kans (al blijft dit in de squashwereld nog steeds erg moeilijk) dat je een sponsor aan de haak slaat die jouw financieel wil ondersteunen. Want laat het duidelijk zijn, om na een dag waarin je twee sessies keihard hebt geknald en je lichaam en geest vragen om rust, is het niet optimaal om ’s avonds ook nog eens vier uur op de squashbaan te moeten staan om les te geven!

Als laatste is mijn leven ook anders dan dat van de meeste 23 jarigen. Zo zal ik niet zoals veel van mijn leeftijdgenoten elke vrijdag en zaterdagavond in een bar, of nachtclub te vinden zijn. Je zult mij zelden aan de alcohol zien zitten, er moet goed gelet worden op wat er gegeten wordt, veel slapen is ook belangrijk. Bovendien leven wij tijdens de toernooien uit onze koffer, slapen we niet in onze vertrouwde omgeving op ons vertrouwde bedje, zien we onze vrienden en familie soms een aantal weken niet, wordt er tijdens toernooien niet alleen op de baan maar ook daarbuiten veel van ons verwacht en gaat het vele reizen je ook niet in de koude kleren zitten.

Nou wil ik niet heel melodramatisch klinken, ik heb een fantastisch jaar gehad, met heel veel mooie trips die ik nooit van mijn leven had willen missen. De kick van het behalen van doelen of halen van een fantastisch resultaat is enorm. Tevens heb ik het voorrecht gehad om van mijn grootste hobby mijn werk kunnen maken en geniet daar nog bijna (!!!) elke dag van. Ik heb dit alleen maar even zo neergezet, zodat ik, wordt er de volgende keer tegen mij gezegd dat ik een ‘luizenleventje’ heb, of, waarom ik in godsnaam een vakantie nodig heb, aangezien mijn leven een grote vakantie is, ik ze snel even kan verwijzen naar deze blog om duidelijk te maken dat er meer bij komt kijken dan op het eerste gezicht lijkt!

En om even terug te komen op het begin. Ik heb mijn vakantie overleefd, heb het heerlijk gehad en heb mij helemaal op kunnen laden om het komende seizoen weer te gaan knallen!