Een week om te onthouden!!

Na de teleurstellingen van vorige week, was ik om eerlijk te zeggen flink down. Ik had namelijk zulke hoge verwachtingen van mijzelf gehad na mijn goede voorbereiding en mijn slechte prestatie in Barcelona was echt even een flinke tik die ik te verwerken heb gekregen. Vertrouwen was ver te zoeken, ik was snel geprikkeld en mijn lichaam haperde ook lichtjes na de vier potjes die ik op de zaterdag had gespeeld. Na Barcelona heb ik een aantal sessie gehad met de Nederlandse selectie, zowel individueel als in groepsverband en daarin kwam ook duidelijk naar voren at ik niet helemaal lekker in mijn vel zat. Ronny Vlassaks, de Nederlandse bondscoach, en ik hebben het hier ook over gehad. Uiteindelijk is het hem gelukt om mij weer wat positiever te laten denken en Barcelona als het ware te vergeten. Dit was ook zeker nodig aangezien de playoffs voor de wildcard voor het hoofdtoernooi van de wereldkampioenschappen deze week werden gehouden!

Maar eerst hadden wij nog een eredivisiewedstrijd. Meersquashheroes vs. Squash Maastricht. Ik mocht spelen tegen Tom Hoevenaars, waar ik mijn eerste potje al op 10 jarige leeftijd tegen speelde en samen hebben wij ook alle jeugdselecties doorlopen. Dat we elkaars spelletje aardig kennen is dus een kleine understatement! Tom is echter nu anderhalf jaar gestopt met full time squash en dat was te merken. Ondanks dat hij nog steeds zeer goed kan squashen, kon hij het fysiek niet goed aan. Ik won mijn wedstrijd daardoor ook zonder al te veel problemen met 3-0. Doordat Bart en Nathalie ook alletwee hun wedstrijden wonnen met 3-0, was de eerste overwinning voor de Meersquashheroes van het seizoen een feit! Goed voor het vertrouwen, aangezien Bart en ikzelf de volgende dag de playoffs mochten spelen.

Ik mocht mijn eerste potje spelen tegen Sebastiaan Weenink. Sebastiaan is wederom een speler die ik al erg lang ken van de junioren, maar aangezien hij een jaartje ouder is dan ik hebben wij nooit samen Nederland vertegenwoordigd. Sebas heeft, net als ik, besloten om na zijn studie het te gaan proberen als professioneel squasher. De wedstrijd werd gespeeld in Rotterdam, op een baan met een lagere tin. Dit komt zowel Sebas zijn spel ten goede, als mijn spel, aangezien wij beiden ervan houden om aanvallend te spelen. Doordat ik volgens mij nog nooit van Sebas heb gewonnen (al zegt Sebas dat ik een keer van hem heb gewonnen toen ik 11 was…) en doordat mijn vertrouwen in mijn spel niet erg hoog was ging ik zonder al te hoge verwachtingen de wedstrijd in. Mijn doel was om mijn vertrouwen te herwinnen en positief te blijven tijdens de gehele wedstrijd. De eerste game begon vrij close, maar vanaf 6-6 kon ik vrij snel doorstomen na een 11-7 winst. De tweede game werd ik compleet gedomineerd door Sebas. Hij stond op de T en ik kreeg hem er met geen mogelijkheid vanaf. Ondanks dat bleef ik in de rallies hangen, in de wetenschap dat hem veel kracht moest kosten om zo te spelen. Desondanks won hij deze game met 11-3. De derde game begon hetzelfde, Sebas domineerde en kwam met 4-1 voor te staan. Maar vanaf dat moment, raakte hij langzaamaan de controle over de T kwijt en kon ik steeds vaker voor hem komen en het spel domineren. Ik kwam voor te staan met 7-4 en liet deze voorsprong niet meer lopen, 11-8 voor mij. De vierde game ging eigenlijk over en weer. Sebas wist deze uiteindelijk met 11-8 naar zich toe te trekken. In de vijfde game begon ik erg sterk en kwam ik meteen met 5-0 voor te staan. Sebas kwam nog terug tot 5-3, maar vanaf dat moment wist ik door te stoten en de game met 11-5 te winnen en de wedstrijd dus met 3-2. Dit was een van mijn beste wins sinds ik mij volledig richt op squash en hij kon ook op geen beter moment komen! Mijn teleurstellingen van de vorige week waren in een klap verdwenen en mede omdat de overwinning erg onverwacht was, liep ik de hele dag met een big smile (jaja, nog ‘bigger’ dan normaal!) op mijn gezicht!

Maar ik was er nog niet. Ik moest namelijk ’s avonds alweer spelen tegen Piedro Schweertman. Taak was dus om mij hier weer op te focussen en niet al happy te zijn met de overwinning op Sebas. Ik had uiteindelijk nog niets namelijk. De wedstrijd was goed. Ik stond goed te spelen, de rally’s waren erg lang, op hoog tempo, maar met een zeer scherpe Piedro die niets kado gaf en waar hij de punten wel wist te scoren, lukte mij dat niet. Piedro was daardoor te sterk voor mij en won de wedstrijd 3-0, 11-6 11-5 11-7. Toch was ik ook tevreden met deze wedstrijd. Een dag als deze had ik erg hard nodig, mijn vertrouwen was in een keer weer herwonnen, en ook fysiek hield ik het vrij eenvoudig, wat ook een enorme eyeopener was! De wildcard niet gewonnen, maar nu gaan we maar knallen tijdens de kwalificatie van de WK!

Om een drukke week af te sluiten had ik ook nog een Dunlop toernooi gepland staan bij Meersquash. Mijn eerste wedstrijd won ik vrij eenvoudig van Karel Huisman met 3-0, waarna ik wederom tegen Piedro mocht aantreden. Deze wedstrijd was een stuk closer dan donderdag. Ik won de eerste game met 12-10, verloor de tweede met 11-6. Speelde daarna aan het einde van de derde game squash van een niveau dat ik niet vaak heb bereikt en won deze game daardoor ook met 11-6, maar verloor deze wedstrijd uiteindelijk toch nog met twee keer 11-7. So close yet so far…. Ondanks dat ik donderdag geen aanspraak maakte op de overwinning en ik deze keer extreem dichtbij was, was ik toch zeer teleurgesteld. Ik had namelijk het gevoel dat ik deze wedstrijd had moeten winnen en hem uit mijn handen heb laten glippen. Maar na veel positieve berichten gehoord te hebben kon ik mij toch neerleggen bij mijn nederlaag.

Al dat squash de hele week had er wel flink ingehakt en ik was na de wedstrijd tegen Piedro zowel mentaal als fysiek compleet gesloopt. Tijd om te rusten was er echter niet. Ik moest namelijk binnen het uur alweer spelen voor plaats 3 tegen Kim Are Killingborg. Ik was compleet uitgeput en kon het nauwelijks opbrengen om op de baan te gaan en verloor de eerste game kansloos met 11-4. Ik heb geen idee hoe ik het voor elkaar kreeg om de tweede game te winnen (11-8), maar de derde game ging weer verloren met 11-8. ondanks dat ik helemaal leeg was, wilde ik ook niet verliezen en besloot ik nog een laatste push te geven. Ik ging zeer aanvallend spelen, elke opening die ik kreeg probeerde ik te pakken en dit lukte wonder boven wonder extreem goed. Ik domineerde de vierde en vijfde game met goed squash, en wist Kim compleet uit zijn ritme te halen. Alles wat ik probeerde viel goed en dit resulteerde in winst van de vierde met 11-1 en vijfde met 11-2! Ik was compleet leeg na deze wedstrijd maar ook zo voldaan, omdat ik desondanks toch de win naar mij toe heb weten te trekken en eigenlijk ook doordat mijn laatste twee games wederom van zeer hoog niveau waren.

Zoals je ziet gaat het er soms apart aan toe. Zo was vorige week een week om snel te vergeten. Dit is echter in een week compleet omgedraaid. De overwinning op Sebas is waarschijnlijk een van mijn beste overwinning ooit en daarnaast ben ik zelden zo dichtbij geweest bij Piedro, die toch erg goed in vorm is. Vandaar de titel ook: Een week om nooit meer te vergeten. Hoe slecht het soms ook gaat, het kan in een keer omslaan!!! Hard work pays off (en het was heerlijk om dit ook eens met echte resultaten bevestigd te zien worden)!

CIAO!