Mijn bestaan als full-time squasher

Hallo allemaal, hierbij het eerste bericht van mijn blog over mijn bestaan als full time squasher. Ik ben op dit moment zo'n vier maanden bezig met het full time beoefenen van mijn passie en wil mijn ervaringen en belevingen graag met jullie delen, en via welk medium is dat het beste om dat te doen?? Inderdaad via internet! Vandaar dat ik jullie via deze site op de hoogte zal gaan houden van alles (oke het meeste) wat er gaande is in mijn leven als full-time squasher!

Wat was de reden om full-time te gaan squashen??

Nadat ik van de zomer mijn Master of Science in Accounting & Control (specialisatie Controlling) heb behaald aan de Vrije Universiteit in Amsterdam, heb ik besloten om in ieder geval in het komende jaar mij volledig te richten op het squashen. Met mijn 22 jaar, had ik het gevoel dat ik nog erg jong was om al te gaan werken, bovendien was/ben ik ook erg benieuwd hoever ik kan komen als ik mij volledig focus op het squashen. Daarnaast moet ik ook toegeven dat ik graag wat wil zien van de wereld en dat dit in combinatie met squash een perfecte kans is om dat te doen!

Nadat je was afgestudeerd ben je meteen voor een trip naar Australie gegaan, hoe was dat??

Er was voor mij geen beter begin van mijn full- time squash carriere. Ik vertrok namelijk de dag nadat ik gehoord had dat mijn scriptie goedgekeurd was en ik dus officieel alles afgerond had naar Australie voor een tour van 5 toernooien! Deze tour zou mij voor iets langer dan 6 weken down under houden. Ik keek er enorm naar uit aangezien ik heel veel goede verhalen gehoord heb over Australie, onder andere van mijn zus die daar 1,5 jaar heeft gewoond!

De trip begon meteen goed, onderweg naar Schiphol werd ik gebeld door mijn zus dat mijn vlucht flink was vertraagd. Daar aangekomen meteen naar de balie van Cathay Pacific gegaan om te vragen wat er aan de hand was. Wat bleek, de motor van het vliegtuig was stuk en er moest een geheel nieuwe motor ingevlogen worden. Aangezien mijn toernooi in 5 dagen zou beginnen kon ik het mij eigenlijk niet veroorloven om heel veel vertraging op te lopen, aangezien dat een zeer slechte voorbereiding zou zijn.

Na heel veel gepraat aan de bale toch voor elkaar gekregen dat ik over geboekt kon worden op een andere vlucht en mijn vligschema zag er nu als volgt uit: Amsterdam - Engeland, 8 uur stop, Engeland- Hong Kong, 5 uur stop, Hong Kong - Melbourne. Dit betekende dat mijn trip zo'n 12 uur langer duurde dan gepland. Nadat dit was geregeld moest ik mij meteen haasten om mij in te checken en mijn bagage te droppen, aangezien de vlucht naar Engeland al binnen een uur zou vertrekken. Na wat hulp van mijn pa (en zijn platinum Flying Blue kaart) snel ingecheckt en zat ik nog net op tijd in het vliegtuig naar Engeland! Kan van mijzelf zeggen dat ik vrij relaxed ben over het algemeen, maar heb mij zelden zo gestressed als op dat moment! Hopelijk was dat geen voorbode voor de rest van de trip!

Uiteindelijk na een trip van ruim 38 uur aangekomen in Melbourne, stond mijn billet (vrijwilligers van het toernooi die je opnemen in hun huis en dus zo een verblijfplaats voor je regelen) mij om half 7 in de ochtend (!!) op te wachten om mij naar zijn huis te brengen. De Australische gastvrijheid werd meteen duidelijk, want wees eerlijk, zouden jullie een onbekende die bij jou blijft slapen om half 7 's ochtends op halen van het vliegtuig??? Het beloofde een lange dag te gaan worden, aangezien ik niet van plan was om overdag te gaan slapen, zodat ik meteen in het tijdritme van Australie zou komen. Wat leuk was aan deze trip dat Bart Ravelli de eerste drie weken mij zou vergezellen in onze trip Down Under. Bart was al in Australie en vroeg mij dan ook meteen of ik met hem en zijn billets mee ging naar de bioscoop. Ik had toch niets te doen, dus stemde in. Maar ik zal meteen een tip geven, als je net een trip van 38 uur achter de rug hebt en daarvan misschien 6 uur hebt geslapen, is het niet heel verstandig om als je wakker wilt blijven naar de bioscoop te gaan!

De rest van de week een beetje geacclimatiseerd en mijzelf voorbereid op mijn eerste toernooi in Melbourne. Ik zou hier spelen tegen de nummer 7 van de plaatsinglijst en de nummer 150 van de wereld Josh Cardwell. Aangezien ik twee weken voor het toernooi door mijn enkel was gegaan en daar nog een beetje last van had, had ik niet al te veel vertrouwen in het verloop van de wedstrijd, maar tijdens de wedstrijddag bleek alles helemaal op zijn plaats te vallen. Ik speelde een superpot, zo goed als alles lukte en had helemaal geen last van mijn enkel en won zowaar met 3-0! Ik was enorm blij met dit resultaat en het gaf mij veel vertrouwen voor de rest van de trip!

Tweede ronde speelde ik tegen Reiko Peter uit Zwitserland. Deze pot had ik het een stuk lastiger en ik verloor hem ook met 3-0. Had redelijk gespeeld, maar niet zo goed als de avond ervoor, dus baalde een klein beetje. Maar aan de andere kant was dit een goede start van de trip, aangezien ik een ronde verder was gekomen dan gepland! Bart deed het ook erg goed en haalde zowaar voor het eerst in zijn carierre de halve finale van een PSA toernooi! Nadat we uitgeschakeld waren hadden we allebei erg veel zin in het volgende toernooi!

Next stop: Tasmanie! Wederom bij aankomst in Tasmanie werden wij opgehaald van het vliegveld door onze billet. Deze keer hadden Bart en ik dezelfde billet, wat erg gezellig was! Tasmanie is een eiland onder Australie en is vooral bekend om haar fantastische natuur. Hier hebben wij ook zeer van genoten met onder andere een trip naar de hoogste berg voor uitzicht over Hobart (hoofdstad van Tasmanie), door het gaan naar een soort Zoo en door het maken van een bush walk. Inderdaad bij een bush walk, loop je door de bush! Dit was een wandeling van ongeveer 4 uur die wij hebben gemaakt, door de wildernis, dus geen paden, over bergen (wij Hollanders kennen dat niet echt dus vinden we iets al snel een berg, in de ogen van de Ozzies was dit waarschijnlijk niet meer dan een heuveltje;) ) Erg leuk, maar ook wel vermoeiend.

Het toernooi in Tasmanie begon en ik was geplaatst om de tweede ronde te halen. In de eerste ronde speelde ik tegen Edward Dromgool uit Nieuw Zeeland. Speelde niet het beste squash, maar wist de wedstrijd toch met 3-1 naar mij toe te trekken. In de tweede ronde moest ik tegen een Engelsman, Steven London, hij had in de ronde ervoor de nr 6 geplaasts uitgeschakeld, dus het beloofde een spannend potje te worden. De eerste game speelde ik een beetje mat en deze verloor ik dan ook. Daarna wist ik mijn niveau te verhogen en won ik na een zware tweede game de derde en vierde game vrij eenvoudig. Een 3-1 winst dus, en weer was ik een rondje verder gekomen dan mijn plaatsing. In de kwartfinale mocht ik tegen de nr 1 geplaatst, Mike Corren uit Australie WR 80. dit beloofde een lastig potje te worden, en dat was het uiteindelijk ook. Ik verloor met 3-0. Was wel het eerste potje waar ik voor mijn gevoel geheel pijnvrij met mijn enkel speelde, dus was daar erg blij mee.  Bartje verloor in zijn tweede halve finale van de trip ook van Mike Corren.Wederom een positief toernooi dus voor mij en ook voor Bart! Wel een grappig gegeven, onze billets waren zo trots op onze prestaties dat ze nadat wij alletwee verloren en dus uitgeschakeld waren een fles champagne opentrokken om ons verlies te 'vieren', erg leuk en de eerste keer voor mij om zo een verlies te vieren!

Volgende stop was Sydney. In Sydney zat het hotel bij het toernooi, dus voor het eerst dat wij geen billets hadden en echt helemaal voor ons zelf moesten zorgen! Dit had ook wel wat. Het centrum lag helaas vrij ver van de stad Sydney af,wat resulteerde dat Bart en ik extra vroeg opstonden om sochtends te trainen en daarna met de trein naar Sydney vertrokken om de stad te verkennen! Sydney was een erg mooie stad en hebben daar veel gezien, zijn onder andere op een whale watching trip geweest, wat zeer indrukwekkend was! Maar goed, we waren natuurlijk in Sydney voor nog een toernooi. Bart zat al in het hoofdtoernooi en ik mocht proberen om mijzelf te kwalificeren. In de eerste ronde van de kwalificatie trof ik de sterkste tegenstander die ik kon krijgen. Een Koreaan, die in de andere toernooien al hoge ogen had gegooid enwat upsets had geplaatst. Ik speelde echter zeer goed tegen hem en won zowaar vrij eenvoudig van hem met 3-0. In de tweede ronde mocht ik tegen een Kiwi, Chris Lloyd. Deze wedstrijd was wederom zeer goed van mijn kant en ik won heel eenvoudig met 3-0. Dit betekende dat ik mij ook had geplaatst voor het hoofdtoernooi! Helaas trof ik het daar niet in de loting en werd ik tegen de nr 1 geplaast gezet. Dit was de Australier Scott Arnold  WR #60. Speelde tegen hem echt een van mijn beste wedstrijden die ik ooit heb gespeeld. Verloor helaas met 3-1, maar elke game was close en ik had het gevoel dat ik ook zomaar had kunnen winnen! Bij elkaar was dit zeker een van mijn beste toernooien die ik ooit heb gespeeld en dat gaf mij enorm veel vertrouwen voor de laatste twee teornooien!

Na Sydney zat Bart zijn trip in Australie erop en ging hij weer naar het warme Nederland. Ik vertrok naar Brisbane, waar ik anderhalve week zou verblijven in een huis van squashers. Dit was geregeld door Steve Finitsis die ik goed kenm aangezien hij ook in Nederland woont. In het huis zaten we met vier squashers, Peter Creed, Steve Finitsis, Courtney West en ikzelf. Deze anderhalve week was echt hartstikke leuk, zeer gezellig en leuke trips gemaakt. Op het squash gebied ging het helaas wat midner, ik was namelijk tijdens een training uitgegleden en had weer zeer veel last van mijn enkel. Heb hem zoveel mogelijk ontzien in de hoop dat ik mijn volgende toernooi in Rockhampton zou halen. Dit gaf mij wel de tijd om wat dingen in de buurt te bekijken. Zo ben ik naar de Gold Coast geweest, veel van Brisbane gezien, de Zoo van Steve Irwin gezien en nog veel meer. Dit waren ook allemaal erg leuke ervaringen.

Na anderhalve week vertrokken we met zijn vieren naar Rockhampton. We deden dit met de auto en dit liet zien hoe groot Australie wel niet is. Op de kaart is de afstand Brisbane Rockhampton nog geen halve centimeter, maar in het echt betekende dit toch ecth een trip van 8 uur! Een echte road trip dus! Hartstikke gezellig, maar wel een lange trip! Bij aankomst in Rockhampton wachtte ons een aangename verrassing, het was er zowaar warm! Een temperatuurtje van rond de 30 graden (en dit in de winter!!). In de rest van Australie waar ik was geweest was het overal erg koud met als dieptepunt Tasmanie, waar ik onder vijf dekens sliep en dan af en toe nog wakker werd van de kou! Rare gewaarwording hoor in augustus :). Wat Bart en ik apart vonden is dat het niet kouder is dan onze winters in NL, verre van, Tasmanie was het koudst, zo rond de 0 graden snachts, maar de huizen hebben geen centrale verwarming! Dus waar je in Nederland het lekker warm hebt als je binnen komt, is het in Australie bijna dezelfde temperatuur als buiten, ook nog eens omdat de huizen slecht geisoleerd zijn. Zij houden zich warm door, elektrische kacheltjes, open haard en electrische dekens! Even wennen dus.

Maar goed terug naar Rockhampton, waar het heerlijk weer was. We verbleven boven een squashcentrum in een redelijk groot apartement. Dit was geregeld door Courtney West die de eigenaars van dit centrum kende en dus een geode deal voor ons had geregeld.
Het toernooi begon en ik had de mazzel dat er een aantal spelers uitgevallen waardoor een bye had in de eerste ronde. Aangezien ik nog steeds veel last had van mijn enkel was ik hier erg blij mee. In de tweede ronde mocht ik weer tegen Chris Lloyd, die ik in Sydney eenvoudig had verslagen. Echter vanaf het begin van de wedstrijd had ik erg veel moeite met bewegen ivm met mijn enkel en dit zorgde ervoor dat ik heel veel moeite had in de wedstrijd. Ik verloor de eerste game met 12-10 stond de tweede game 10-9 achter, maar wist deze net te winnen met 12-10, won de derde met 11-8 en de vierde met 11-9 op een goedkope stroke na ongeveer een uur spelen. Was niet een van mijn beste wedstrijden, maar was enorm trots op mijn prestatie, aangezien het mentaal een moeilijke wedstrijd was en ik toch de overwinning door het oog van de naald had gesleept! Enkel was erg gevoelig en was dan ook benieuwd hoe hij zou reageren op deze wedstrijd. Had wel erg veel mazzel met de hitte, want daardoor waren korte ballen niet echt heel slim om te spelen en mijn enkel belemmerde mij voornamelijk met het lopen naar voren!
Ik zat dus wederom in de kwartfinale en mocht weer spelen tegen Reiko Peter. Deze keer speelde ik beter dan in Melbourne, ondanks dat ik nu nauwelijks kon bewegen ivm met mijn enkel, en was het zeer close. Ik verloor 3-0, maar had kansen in elke game. Ik baalde dan ook erg van deze wedstrijd, omdat ik het gevoel had dat als ik 100% was geweest ik zomaar had kunnen winnen. Maar helaas het mocht niet zo zijn!

Na een trip van 8 uur terug vanuit Rockhampton naar Brisbane, daar anderhalf uur slapen en vervolgens door naar Brisbane airport voor mijn vlucht naar Sydeny waar ik mijn laatste toernooi van mijn trip in Australie zou spelen. Voor dit toernooi zou ik verblijven bij een oude vriend die ik nog ken van mijn junioren tijd, maar die nu toevallig in Sydney woonde. Helaas hoorde ik de dag voordat ik naar Sydney ging dat dit niet door zou gaan. Ik kwam dus aan in Sydney zonder een plaats om te verblijven. Altijd leuk.... Na aankomst eeste de club proberen te vinden, wat altijd lastig is in een stad waar je de route niet kent, en erg fijn als je een stuk moet lopen met twee zware tassen. uiteindelijk de club gevonden. Daar meteen gevraagd aan de mensen van de club of zij misschien nog een plaats wisten waar ik kon verblijven. De eigenaar dacht wel dat hij iets okn regelen en ging maar even rondbellen. Na een tijdje had hij in ieder geval iets gevonden voor mij voor die avond en hij zou verder kijken voor de rest van de week. Ik was allang blij dat ik een plek had om te slapen, al bleek dit later wel een bank te zijn, hij lag toch erg comfortabel! Uiteindelijk ben ik hier dan ook de hele week verbleven.
Het toernooi begon en ik mocht spelen tegen Alex Grayson uit Nieuw Zeeland. Voelde mij niet super tijdens de wedstrijd, moeie benen, moeite om te concentreren en gedisciplineerd te blijven. Had nog steeds een beetje last van mn enkel, maar dit was geen reden voor mijn mindere spel. Ik verloor 3-1, terwijl ik toch het gevoel had dat dit een speler was die ik kan verslaan. Erg teleurgesteld was ik. Dit was duidelijk een toernooi te veel voor mij. Helaas, het was ook de enige keer dat ik geen ronde had gewonnen en niet meer punten behaalde als mijn gemiddelde. Dit betekende dat mijn squash trip erop zat al had ik nog 4 dagen om wat leuke dingen in Sydney te doen, voordat ik weer op weg naar huis zou gaan.
Deze vier dagen zeer vermaakt, veel leuke dingen gedaan, waaronder surfen op Bondi Beach, en heel veel van Sydney gezien. Al met al zeer vermaakt.

De trip in Australie zat er helaas alweer op, hoewel ik erg uitkeek om weer naar Nederland te gaan, vond ik het ook jammer dat ik Australie moest verlaten. Al met al was deze trip naar Australie echt een superervaring geweest voor mij, heel veel leuke mensen ontmoet, veel vrienden gemaakt, goed gespeeld veel ervaringen opgedaan over het leven op de tour en niet onbelangrijk een stijging van bijna 100 plaatsen op de wereldranking naar plaats 201! Een perfect begin van mijn bestaan als full-time squasher dus!